در این پژوهش به بررسی مفهوم غفلت و یقظه نسبت به مولفه های تربیت دینی پرداخته شده است. فصل اول کلیات پژوهش از قبیل : بیان مسأله و سئوالهای پژوهش، فرضیه ها، اهداف پژوهش و روشهای پژوهش بیان شده است. در ادامه به مفهوم تربیت دینی پرداخته شده است که عبارتست از: "شکوفاسازی کامل استعدادهای معنوی انسان در جهت رسانیدن او به مقام قرب و رضوان الهی". در فصل دوم مولفه های تربیت دینی یعنی خودشناسی وفطرت ویقظه بررسی شده است .در واقع انسان برای رسیدن به تربیت دینی صحیح باید استعدادهای درونی خود را بشناسد تا باکمک آنها به سمت رشد وکمال خویش حرکت کند . با رجوع به فطرت در می یابیم که انسان خدا را از درون می شناسد؛ رسیدن به این حقیقت، مقدمه ای برای بیداری انسان وحرکت به سمت خداست . در ادامه عواملی که سبب تربیت دینی می گردد یعنی تقوا وتزکیه نفس ،تعلیم،تفکروتعقل وعبادت وذکربیان می شود. همچنین اهداف تربیت دینی ؛ قرب الهی ، هدایت و رشد ، حیات طیبه ، رسیدن به آرامش و....مطرح می شود. در فصل سوم مسأله آسیب شناسی تربیت دینی تحلیل می گردد. تردید در آموزه های دینی، سستی در انجام تکالیف دینی و عدم پایبندی به هنجارهای اخلاقی برخی از مهمترین نشانه های آسیب مندی تربیت دینی می باشند. در ادامه علل آسیب زا در تربیت دینی بررسی می شوند..غفلت بزرگترین آسیبی است که دامنگیر انسان می گردد و او را به گمراهی می کشاند. با توجه به آیات و روایات غفلت را تحلیل کرده وعوامل به وجود آورنده غفلت ،آثار غفلت را بررسی می شود. در فصل چهارم راههای زدودن غفلت که شامل تعقل و تفکر و ذکر و یاد خدا و .... بیان شده است. فصل پنجم به مفهوم یقظه و بیداری با توجه به آیات و روایات ، عوامل یقظه و بیداری، ارکان یقظه یعنی عزم و صبر و توبه و ... و آثار یقظه که شامل تحول احوال، شوق و اضطراب، حیرت و در نهایت فنای فی الله و قرب الهی که نهایی ترین هدف تربیت دینی است پرداخته شده است.