آمارهای سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد رشد رو به افزایش تعداد گردشگران جهان را در سال های اخیر نشان می دهند و جالب این است که بوم گردی در میان شاخه های مختلف گردشگری با بیش از 20% رشد، از بالاترین پیشرفت در این صنعت برخوردار است. لذا برای شناساندن شهر ها و مناطق مختلف به گروه های هدف گردشگری، لازم است که فعالیت های برندسازی بر روی آن شهر و منطقه صورت پذیرد. اگرچه که ایجاد برند برای مناطق گردشگری رکن مهمی می‏باشد، ولی تا اوایل هزاره سوم چندان مورد توجه واقع نشده بود. این پژوهش با توجه به مفاهیمی چون توسعه پایدار، جذابیت های مقصد، دانش اکوتوریسم و گردشگر، هویت و ذهنیت برند، به ارائه مدلی برای برندسازی مقصد های بوم‏گردی در ایران می پردازد. در این مدل، توسعه پایدار مقصد بوم گردی و جذابیت های مقصد بوم گردی، به عنوان مزیت های رقابتی مقصد بوم گردی شناسایی شده و بر روی هویت برند مقصد بوم گردی تاثیر گذار می باشند. دانش بوم گردی و گردشگران، منابع اطلاعات ثانویه و نیز هویت برند، بر روی ذهنیت برند مقصد بوم گردی تاثیر گذار بوده و در صورت وجود ذهنیت مثبت نسبت به یک مقصد بوم گردی، برند آن نیز از موفقیت خوبی برخوردار خواهد بود. برای بررسی صحت مدل ارائه شده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تک مرحله ای استفاده شد و پرسشنامه در بین 314 نفر از طبیعت گردان توزیع گردید و سپس با استفاده از روش های تحلیل عاملی و مدل معادلات ساختاری در نرم افزار های spss و lisrel، صحت مدل تست گردید که نتایج خروجی بیانگر تایید همه روابط یاد شده می باشد.