موسیقی درمانی یکی از جلوه های کاربردی موسیقی در زندگی عموم است. با عنایت به تحقیقات خارجی انجام شده در دهه های اخیر که تأیید کننده اثربخشی موسیقی درمانی بر جنبه های زیستی، روانی و اجتماعی افراد بوده است و با توجه به عدم انجام چنین تحقیقاتی براساس موسیقی سنتی ایران، در این پژوهش به مطالع? تأثیر موسیقی درمانی (یادگیری اصولی آواز و آواز خواندن) بر رشد سازگاری اجتماعی و رشد معنوی زنان 20 تا 50 سال? تهران پرداخته شده است. بدین منظور فراخوانی جهت دعوت علاقه مندان به شرکت در این طرح تحقیقی ارایه گردید که طی آن 93 داوطلب به آموزشگاه موسیقی طرقه مراجعه نمودند و از بین آن ها 72 تن واجدین شرایط انتخاب شده و کار گزینش آزمودنی به پایان رسید. جامع? آماری این تحقیق زنان 20 تا 50 سال? ساکن در منطق? 5 تهران و نمون? آماری 72 تن زنان واجد شرایط و روش نمونه گیری، داوطلبانه و جایگزینی آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل، تصادفی ساده بوده است. پس از اجرای پیش آزمون، کلاس های آموزش آواز سنتی برای گروه آزمایش به مدت 12 جلس? 2 ساعته (هفته ای یک بار) اجرا گردید. سپس هر دو گروه، پس آزمون را اجرا نمودند. در این پژوهش، طرح آزمایشی، پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود و برای اندازه گیری متغیرهای وابست? سازگاری اجتماعی و رشد معنوی از پرسشنام? سازگاری اجتماعی بل با پایایی 88/0 و پرسشنام? رشد معنوی تقی زاده با پایایی 91/0 استفاده گردید و داده ها با روش کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان دهند? تفاوت معنادار بین میانگین نمرات دو گروه در پس آزمون های کلی و در ابعاد خرده مقیاس های مطرح شده در این پژوهش بود. یافته ها نشان داد که موسیقی درمانی به طور معناداری میزان سازگاری اجتماعی و رشد معنوی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داده است (p<0/01 ). همچنین اثربخشی موسیقی درمانی بر تمامی خرده مقیاس های مورد نظر پرسشنام? رشد معنوی تقی زاده شامل تجرب? معنوی، احساس معنوی و تعالی معنوی با اطمینان 99% و تصمیم گیری معنوی و خودآگاهی معنوی با اطمینان 95% تأیید شد.