در این پژوهش به بررسی مضمون پردازی های سعدی با داستان های پیامبران پرداخته شده و داستان 16 پیامبر در کلیّات سعدی بر مبنای مأخذها و شیوه های مضمون پردازی او با این داستان ها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نخستین و مهم ترین مأخذ الهام بخش سعدی در این مضمون پردازی ها قرآن، احادیث و تفاسیر اسلامی است. علاوه بر آن، سعدی به کتب عهدین و نیز کتب پیشینیان نظر داشته است. او مضامین قدما را با تصرف های شاعرانه و استادانه اقتباس نموده، و به یاری اندیشه ی خلّاق، زبان آراسته، و بیان جادویی خود در قالب نظم و نثر زیبای خویش عرضه داشته است. سعدی در مضمون پردازی های خود با داستان های پیامبران، به-شیوه های گوناگون ازجمله: تضمین آیات، احادیث و روایات مربوط به داستان های پیامبران، اثرپذیری واژ گانی، گزاره ای و تلمیحی ازآیات قرآن و احادیث، و تغییر کاربرد آیات و به کار گرفتن آن ها در بافت و بستری جدید، در کلیّات خود بهره جسته است.