کلان شهر تهران به عنوان یکی از پر جمعیت ترین و آلوده ترین سکونت گاه های انسانی کشور، حدود بیست درصد از جمعیت کل کشور را در خود جای داده است و منطقه چهار شهرداری تهران به علت موقعیت خاصی که از نظر جغرافیای و زیست محیطی دارد، در مقایسه با سایر مناطق از عرصه های عمومی و فضاهای قابل استفاده بیشتری جهت گذراندن اوقات فراغت برخوردار است و فضای سبز به عنوان یکی از مناطقی که باعث کاهش آلودگی هوا، تلطیف هوا، کاهش استرس و فشارهای روحی و دیگر عوامل می شود، ولی متاسفانه امروزه به دلیل کاهش چشمگیر فضای سبز و افزایش بلند مرتبه سازی و تخریب عرصه های طبیعی هم اکنون از پتانسیل این منطقه کاسته شده و آسیب پذیری آن نیز روز به روز بیشتر خواهد شد، به همین دلیل این تحقیق به مطالعه سازوکارهای ترویجی موثر برحفاظت از فضای سبز شهری توسط شهروندان منطقه 4 شهر تهران پرداخت.تحقیق حاضر از نوع کاربردی و به لحاظ روش توصیفی _ همبستگی بود. متغیرهای مستقل در این تحقیق عبارت بودند از: ویژگی های فردی، روشهای آموزش انبوهی، روشهای آموزش انفرادی و روشهای آموزش گروهی بود. متغیر وابسته تحقیق نیز حفاظت از فضای سبز شهری بود. جامعه آماری این تحقیق، کلیه شهروندان شرکت کننده در کلینیک های گل وگیاه منطقه 4 شهر تهران در سال 91-90 بودند. حجم نمونه با استفاده از روش تصادفی ساده با انتساب متناسب و با استفاده از فرمول کوکران مشخص گردید و در نهایت 120 نفر به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق مصاحبه و پرسشنامه بود. شایان ذکر است که مقدار آلفای کرنباخ برای پرسشنامه 0.82= ? به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و چگونگی روابط بین متغیرها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در اولویت بندی شاخص های تحقیق، متغیرتلویزیون در روش انبوهی و متغیر بازدید از فضای سبز نمونه در روش انفرادی و متغیر کارگاه آموزشی در روش گروهی، دارای اولویت اول می باشند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه مبین آن بود که نمایشگاه های دائم و موقت و ملاقات حضوری مهم ترین مولفه های تاثیر گذار بر حفاظت از فضای سبز شهری می باشند که در مجموع 32.1% از واریانس متغیر حفاظت از فضای سبز شهری را تبیین کردند.