یکی از ادوار پیش از تاریخ که در ساختار فرهنگی، دینی و معیشتی ساکنان فلات مرکزی تأثیر چشـمگیری داشت، عصـرآهن است. هرچند نسبت به ادوار قبل، محدوده زمانـی کوتاهتـری را در بـر می گرفت اما تحولات و رخدادهای این دوره آنقدر سریع پیش رفت که در ادوار بعد راه را برای تشکیل اولین امپراطوری در ایران فراهم ساخت. بسیاری از پژوهندگان که در این زمینه کار کرده اند، معتقدند که فرهنگ های عصرآهن به طور ناگهانی در فلات مرکزی ایران به ظهور رسیده و تغییرات به وجود آمده در ساختار فرهنگی ایران توسط اقوام مهاجر ایرانی در اواسط هزاره دوم قبل از میلاد بوده است که از این لحاظ، سنت ساخت و استفاده از سفال های منقوش که قبل از ورود ایرانیان تقریباٌ در سرتاسر ایران معمول بوده، به یکباره منسوخ گردید و ساخت و استفاده از سفال های خاکستری صیقل داده شده جایگزین آن گردید. ایده ی بررسی تطبیقی شکل کلی ظروف سفالین در تمدن های عصرآهن فلات مرکزی از جمله: صرم، خوروین، سیلک، قیطریه و قلی درویش با این پیش فرض بوده است که عمده آثار هر منطقه مربوط به عصرآهن i و ii و همزمان با منسوخ شدن نقاشی روی سفال ها و تولید سفال خاکستری می-باشد. لذا به منظور تعیین دلایل توسعه نقوش حجمی، کشف روابط میان محوطه های عصرآهن در مرکز فلات ایران و تأثیر فرهنگی آن ها بر یکدیگر، به طبقه بندی و تجزیه و تحلیل مجموعه ای از سفال های مکشوفه از مناطق فوق الذکر که دارای نقوش حجمی بودند، پرداخته شد.