پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان انرژی احساسی و دینداری در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. در ابتدا تعاریف و دسته بندی های مربوط به احساسات ذکر شد و در ادامه به انرژی احساسی که یک حالت احساسی است پرداخته شد. سپس تعریف آئین ارائه شد و مفهوم آئین و شعائر به طور کلی تبیین شد. پس از آن به ابعاد دینداری و شاخص های آن پرداخته شد و رویکردهای مختلف به دینداری ارائه شد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیمایش می باشد و از شیوه نمونه گیری سهمیه ای استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق، پرسشنامه با سوالات بسته می باشد. جامعه آماری، کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان که ورودی سال 1387 به بعد بوده و در سال تحصیلی1390-1391مشغول به تحصیل بوده اند، می باشد که تعدادشان برابر با 11814 نفر است و از میان آنها 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تجزیه و تحلیل داده ها، نرم افزار spss می باشد و از نرم افزار amos برای مدل سازی استفاده شده است. مهم ترین نتایج این پژوهش عبارتند از: میان انرژی احساسی و دینداری، رابطه مثبت وجود دارد، یعنی با افزایش انرژی احساسی، دینداری نیز افزایش پیدا می کند. دینداری دانشجویان رشته زبان های خارجه بالاترین میزان را دارد، ولی دینداری در میان دانشجویان فنی و مهندسی پایین ترین مقدار را دارد. میزان تعاملات مذهبی دانشجویان رشته های علوم انسانی در بالاترین حد، و میزان تعاملات مذهبی دانشجویان رشته های فنی و مهندسی، پایین ترین مقدار را دارد.