درسال های اخیر نواحی زیادی در سراسر دنیا تحت تاثیر بحران های طبیعی قرار گرفته اند. مقیاس بالای این بحران ها نیاز برای مدیریت کارای زنجیره تامین امداد را افزایش داده است. لجستیک امداد بشردوستانه یکی از مهمترین عناصر عملیات امداد در مدیریت بحران محسوب می شود. برنامه ریزی لجستیک در بحران شامل ارسال چندین نوع کالای امدادی (مثل دارو، تجهزات ویژه امداد و نجات، تیم ها امداد، غذا و غیره) از تعدادی منبع تامین به چندین نقطه توزیع در حوزه های آسیب دیده از طریق یک ساختار زنجیره‎ ای است. انتقال کالاها باید به سرعت وبه شکلی موثر انجام گیرد تا اینکه نرخ بقا افراد تحت تاثیر ماکزیمم و هزینه چنین عملیات هایی مینیمم گردد. هدف از این تحقیق ارائه یک سیستم لجستیک یکپارچه با در نظر گیری روابط میان اجزا مختلف زنجیره تامین امداد است. به منظور یکپارچه سازی تصمیمات سطوح مختلف مدل های برنامه ریزی احتمالی پویای چند هدفه برای مساله لجستیک امداد بشردوستانه بیان شده بطوریکه همزمان عملیات های امداد بشردوستانه را هم در فاز آمادگی و هم در فاز پاسخ بهینه می سازند. رویکردهای مورد استفاده شامل دو گام می باشند: در گام اول (فاز آمادگی)، تصمیمات طراحی شبکه شامل تعداد، مکان و ظرفیت مراکز توزیع و میزان کالاهای ذخیره شده در این مراکز اتخاذ می شوند. سپس در گام بعد (فاز پاسخ)، در رابطه با چگونگی توزیع کالاها در شبکه طراحی شده تصمیم گیری می شود. مدل های ارائه شده اهداف مختلفی را دنبال می کنند که عبارتند از: 1) کمینه سازی هزینه های قبل از بحران (شامل هزینه های راه اندازی، اکتساب و حمل و نقل) و کمینه سازی هزینه های بعد از بحران (شامل هزینه های اکتساب، حمل و نقل، نگهداری و کمبود کالاهای امدادی) 2) بیشینه سازی رضایت مشتری از طریق کمینه سازی بیشترین کمبود در مناطق تحت تاثیر. 3)کمینه سازی زمان توزیع کالاها. برای حل مدل های پیشنهادی، از روش محدودیت اپسیلون استفاده شده است. برای اثبات کارایی مدل های ارائه شده، مطالعه موردی از کلان شهر تهران ارائه شده است. یافته ها کاربردی بودن مدل های بیان شده را برای برنامه ریزی بحران نشان می دهند.