یکی از عوامل بازدارنده استفاده از کاه گندم به عنوان یک منبع لیگنوسلولزی غیرچوبی با قابلیت مناسب جهت تولید خمیر کاغذ، پراکندگی آن در مناطق مختلف است. با توجه به اینکه کارخانجات بزرگ مشکلاتی از جمله جمع آوری و نگهداری الیاف غیرچوبی را پیشرو دارند،‏‏‏ تاسیس کارخانجات کوچک می تواند یک راهکار مناسب باشد. در این نوع کارخانجات کوچک، به دلیل هزینه بالای سرمایه گذاری، طراحی و ساخت بخش بازیابی مواد، به لحاظ اقتصادی میسر نمی باشد. بنابراین وجود راهکاری دیگر جهت کنترل مواد خروجی از فرآیند خمیرسازی ضروری به نظر می رسد. وجود مقادیر زیادی رنگ و آلاینده های آلی در لیکور سیاه می تواند باعث خطرات جدی زیست محیطی گردد. هدف اصلی از این مطالعه به دست آوردن شرایط بهینه آزمایشگاهی در کاهش مواد فنلی، رنگ، cod، bod 5 ، tss و ts لیکور سیاه حاصل از فرآیند خمیر سازی کاه گندم با استفاده از فرآیند ترکیبی ازن/ پراکسید هیدروژن بوده است. بدین منظور چهار متغیر ph، زمان، غلظت پراکسید هیدروژن و غلظت کاتالیزور آهن هر یک در پنج سطح مورد بررسی قرار گرفتند. از طراحی آزمایش به روش تاگوچی برای دستیابی به شرایط بهینه استفاده گردید. به لحاظ ph بیشترین کاهش فنل و رنگ در10/5= ph، در حالی که در مورد cod و5 bodدر8= ph، ts در2/5= ph و tss در 5=ph حاصل شدند. در خصوص بهترین زمان تیمار به غیر از کاهش cod (90 دقیقه) و ts (15 دقیقه)، در 120 دقیقه بالاترین نتایج بدست آمد. بهترین غلظت پراکسید هیدروژن در کاهش cod،bod و رنگ 1/5 مولار و0/75 ts، tss مولار و فنل 0/5 مولار همچنین بیشترین کارایی کاتالیزور آهن در حذف5 cod،bod، فنل در0/025 میلی مولار و ts و رنگ در0/5میلی مولار و tss در0/1 میلی مولار به دست آمد. تیمار ازن به تنهایی فقط در کاهش رنگ و فنل کارایی داشت در حالی که برای افزایش حذف دیگر آلاینده ها فرآیند ترکیبی ازن/ پراکسید هیدروژن بسیار موثرتر بوده است.