هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین سلامت سازمانی و تحلیل رفتگی شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کردستان است. متغیر پیش بین، سلامت سازمانی با شش بُعد یگانگی نهادی، نفوذ مدیر، ساخت دهی، ملاحظه گری، روحیه و تأکید علمی و متغیر ملاک، تحلیل رفتگی با سه بُعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی در نظر گرفته شده است. به منظور اندازه گیری متغیرها از دو پرسشنامه استاندارد تحلیل رفتگی مسلش و جکسون (m.b.i) و سلامت سازمانی هوی و همکارانش (o.h.i)استفاده شد. جامعه آماری تحقیق را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کردستان تشکیل می دادند که تعداد آن ها در زمان تحقیق (92-91)، 106 نفر بود. تمام جامعه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و پس از پخش پرسشنامه ها، 85 پرسشنامه برگشت داده شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش تحقیق از نوع همبستگی بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، فراوانی، درصد، انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون فریدمن، رگرسیون گام به گام و همزمان استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین دو متغیر سلامت سازمانی و تحلیل رفتگی، رابطه معکوس و معنادار وجود دارد (44/0 -=r و 01/0 >p). ‍بیشترین همبستگی مربوط به بُعد روحیه بود و با وجود رابطه معنادار بین تمامی ابعاد سلامت سازمانی و تحلیل رفتگی، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بُعد روحیه تنها بُعدی است که قابلیت پیش بینی تحلیل رفتگی کارکنان را دارد. بنابراین محققین و مدیران سطوح مختلف سازمان های ورزشی استان باید بیش از پیش به بُعد روحیه در بحث سلامت سازمانی ادارات توجه کنند و در این راستا پیشنهادهایی جهت سالم سازی جو ادارات و ارتقاء روحیه ی کارکنان ارائه شده است.