شکستگی کلاویکل شایعترین شکستگی استخوانی در جریان زایمان بوده و یکسری عوامل خطرساز از قبیل: وزن نوزاد-وجود دیستوشی شانه-مهارت عوامل زایمانی و... آن را تحت تاثیر قرار می دهند. هدف از مطالعه فوق مشخص کردن انسیدانس شکستگی استخوان کلاویکل در نوزادان مولد شده در بیمارستان قدس و بررسی فاکتورهای اصلی موثر در بروز این شکستگی می باشد. این مطالعه از نوع توصیفی بوده و به روش cross sectional، در طی یک دوره شش ماهه از دی ماه 78 تا خرداد 79، بر روی تمام نوزادان متولد شده به روش طبیعی در بیمارستان قدس صورت گرفت . در این روش بعد از معاینه کامل نوزاد و شک بالینی به شکستگی استخوان کلاویکل اقدام به انجام رادیوگرافی شد و در صورت تایید شکستگی به وسیله رادیوگرافی، نوزادان جهت بررسی عوامل خطرساز انتخاب شدند. در مجموع از 3783 مورد زایمان واژینال، 14 مورد شکستگی استخوان کلاویکل مشاهده شد. انسیدانس (incidence) شکستگی استخوان کلاویکل 0/37 درصد برآورد گردید. در بررسی اثر فاکتورهای خطر همراه، (0/29 درصد) 4 مورد از موارد شکستگی استخوان کلاویکل با دیستوشی شانه همراه بود. عامل زایمانی (0/29 درصد) 4 مورد از این شکستگیها، کارورز، (0/43 درصد) 6 مورد ماما، (7 درصد) 1 مورد رزیدنت زنان، (21 درصد) 3 مورد پزشک متخصص زنان بود. از این تعداد (86 درصد) 12 مورد وزن طبیعی داشتند و تنها در (14 مورد) 2 مورد از وسایل تسهیل زایمانی استفاده شده بود. همه موارد شکستگی دارای نمایش سفالیک بودند. در این تحقیق وجود دیستوشی شانه و مهارت عامل زایمانی به عنوان مهمترین عوامل اثرگذار شناخته شدند. اثر عوامل دیگر مورد بررسی مانند: جنس -وزن نوزاد هنگام تودل-دیابت مادر-استفاده از وسایل تسهیل زایمانی و نمایش جنینی رابطه معنی داری با آمارهای موجود نداشت .

سندرم آسپیراسیون مکونیوم از بیماریهای شایع دوران نوزادی می باشد که باعث عوارض در دوران نوزادی و حتی مدتها بعد از آن می شود و از آنجائیکه روی ویژگیهای اپیدمیولوژیکی این بیماری در این استان مطالعه ای انجام نشده است بر آن شدم تا این پژوهش را انجام دهم امید است نتایج این پژوهش گامی در جهت اعتلای مراقبت از مادر و جنین و بالاخره نوزاد باشد. این مطالعه به صورت گذشته نگر انجام شد به این صورت که از میان پرونده های موجود در بایگانی زایشگاه قدس به صورت تصادفی پرونده 1825 نوزاد که حجم نمونه ما را تشکیل می دادند انتخاب و درصد مایع آمینوتیک آغشته به مکونیوم، درصد نوزادانی که دچار سندرم آسپیراسیون مکونیوم شده اند، جنس نوزادان، بیماری همراه مادران و سن مادر و سرانجام نوزاد مورد مطالعه قرار گرفت . بطور خلاصه نتایج بدست آمده به شرح زیر می باشد: -درصد نوزادانی که مایع آمینوتیک آنها آغشته به مکونیوم است 17.2 درصد بود که این درصد بیشتر از میزان درج شده در کتب مرجع می باشد. -بین سن مادر و میزان مرگ و میر ناشی از آسپیرشن مکونیوم ارتباطی نبود. -بین جنس نوزاد و وقوع اسپیراسیون مکونیوم ارتباطی وجود نداشت . -مادرانیکه بیماریهای همراه مثل مسمومیت حاملگی، دیابت ، سابقه از دست دادن محصولات قبلی حاملگی داشتند. نوزادان دچار آسپیراسیون مکونیوم بیشتری بدنیا می آورند.

هدف از مطالعه حاضر تعیین شاخص های رشد (وزن، قد و دور سر) و تعیین میانگین افزایش شاخص های مذکور در اطفال سه ماهه تا یکساله در مرکز بهداشتی درمانی سیدالشهدا (ع) شهرستان زاهدان و مقایسه آن با استانداردهای بین المللی رشد و مطالعه ای از دانشگاه علوم پزشکی زنجان است. در این تحقیق گذشته نگر بطور تصادفی پرونده بهداشتی 385 کودک (193 پسر و 192 دختر) که تحت پوشش مرکز بهداشتی-درمانی سیدالشهدا (ع) شهرستان زاهدان هستند انتخاب و در سه گروه سنی (6-3، 9-6 و 12-9 ماهه) به تفکیک جنس مورد بررسی قرار گرفتند. درصد فراوانی اختلال رشد در گروههای سنی فوق الذکر در پسرها به ترتیب 4/10%، 4/17% و 3/13% و در دخترها به ترتیب 4/14%، 5/24% و 6/18% بود و در مجموع 1/16% اطفال مورد مطالعه دچار اختلال رشد بودند. تقریبا تمام شاخص های رشدی پسران بیشتر از دختران بود که این اختلافها برای شاخص وزن با ‏‎(p=0.864)‎‏ شاخص قد با ‏‎(p=0.220)‎‏ و برای شاخص دور سر با ‏‎(p=0.517)‎‏ از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین افزایش وزن، قد و دور سر اطفال مورد مطالعه در گروه سنی 6-3 ماهه بیشتر از استانداردهای بین المللی رشد و در سایر گروههای سنی کنتر و ندرتا مساوی با استاندارد بین المللی بودند. اطفال مورد مطالعه در مقایسه با اطفال مورد مطالعه دانشگاه زنجان (6 تا 12 ماهه) بجز پسران گروه سنی 12-9 ماهه از بقیه گروهها میانگین افزایش وزن کمتری داشتند. میانگین افزایش قد این اطفال درمقایسه با مطالعه زنجان در گروه سنی 12-9 ماهه بیشتر و در گروه 9-6 ماهه کمتر بود. میانگین افزایش دور سر اطفال مورد مطالعه در مقایسه با مطالعه زنجان در تمام گروههای سنی کمتر بود.