نیروی انسانی یا عامل انسانی بی تردید ، مهمترین و ارزشمندترین عامل، بین عوامل و منابع مختلف تولید است. انسان، مهم ترین سرمایه سازمان محسوب می شود و در صورتیکه سازمان دارای نیروهای انسانی توانمند و کارآمد و با انگیزه باشد به اهداف خود دست پیدا می کند. از آنجا که سازمان سنجش نقش تعیین کننده ای در توسعه، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور داشته و وظیفه خطیر سنجش و گزینش نیروهای متخصص، متعهد، کارآمد، خلاق و برانگیخته را برای سایر بخشهای توسعه ملی بر دوش دارد، توجه به مسائل انگیزشی و رضایت شغلی کارکنان این سازمان ، از ضروریات محسوب می شود. این پژوهش با هدف تعیین عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان سازمان سنجش آموزش کشور در سال 1389 صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد. جامعه آماری این تحقیق کارکنان شاغل در سازمان سنجش آموزش کشور در سال 1389 می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 227 نفر برآورد شد و بر ای آزمون فرضیات تحقیق، از آزمون کالموگروف اسمینوف یک نمونه ای، u من ویت نی، آزمون ،t گروههای مستقل، آزمون f تحلیل واریانس یک راهه، f تصحیح شده لوین، کروسکال والیس، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. همچنین با کمک برنامه لیزرل مدلهای تجربی تحقیق مورد آزمون قرار گرفتند برازش مدلها مورد تأیید قرار گرفت. مهمترین یافته های این تحقیق به قرار زیر است: رضایت شغلی مردان به شکل معناداری از زنان بیشتر است، رضایت شغلی افراد متأهل به صورت معنا داری از افراد مجرد بیشتر است، رضایت شغلی سطوح پایین تحصیلی به صورت معناداری از سطوح بالای تحصیلی بیشتر است. همچنین بر طبق آزمون فرضیه ها رضایت شغلی با رضایت کلی از زندگی، امکانات رفاهی و تفریحی، کیفیت وظایف محول شده، استقلال کاری، بینش کلی نسبت به شغل، شرایط فیزیکی، ارتقاء و پیشرفت در شغل، همکاران، مدیریت، منصفانه بودن حقوق و پاداشها و رویه های اجرایی دارای رابطه معنا دار می باشد. و رضایت شغلی کارکنان در مولفه های بالا در حد متوسط می باشد