هدف: این پژوهش به منظور اعتباریابی نسخه فارسی تشخیص انزال زودرس (pedt) و بررسی رابطه این اختلال با سن و طول مدت ازدواج در بین مردان متاهل شاغل در تهران صورت گرفته است. روش: یک نمونه 46 نفری از مردانی که به گزارش خودشان مبتلا به انزال زودرس بودند و پس از انجام مصاحبه تشخیص داده شد شرایط ورود به پژوهش را دارند به عنوان گروه بالینی (گروه اول)، و یک گروه 62 نفری از مردانی که به گزارش خودشان مبتلا به انزال زودرس نبودند بعنوان گروه غیر بالینی (گروه دوم) انتخاب شدند. پژوهش حاضر پیرو طرحی از نوع توصیفی و پیمایشی است. ترجمه فارسی ابزار سنجش انزال زودرس و پرسشنامه اطلاعات عمومی محقق ساخته برای گردآوری داده ها استفاده شدند. برای وارسی پایایی، ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و از روش آزمون-بازآزمون استفاده شد. از تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل مولفه های اصلی با چرخش آبلیمین برای بررسی روایی سازه استفاده شد و میانگین نمرات دو گروه مبتلا و غیر مبتلا با استفاده از آزمون t مقایسه شدند. از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین سن و طول مدت ازدواج با اختلال انزال زودرس استفاده شد. یافته ها: ضریب آلفای کرونباخ 92/0 و ضریب بازآزمایی (با فاصله یک هفته) 98/0 بدست آمد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی دو عامل را مشخص کرد که 32/73 درصد از واریانس در نمرات ابزار تشخیص انزال زودرس را تبیین می کردند. همچنین میانگین نمره های گروه مبتلا و غیر مبتلا تفاوت معنی داری داشتند. بین سن و طول مدت ازدواج با نمره های حاصل از ابزار تشخیص انزال زودرس رابطه معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری: در نتیجه نسخه فارسی ابزار تشخیص انزال زودرس، ابزار معتبری برای استفاده در پژوهش های مربوط به اختلال انزال زودرس می باشد و استفاده از آن در پژوهشهای بعدی پیشنهاد می شود.