امروزه به دلیل پیچیده تر شدن سیستم های نرم افزاری مورد استفاده در سازمان ها، روش های قدیمی تولید نرم افزار دیگر پاسخگو نخواهد بود به همین جهت از معماری نرم افزار که باعث مشخص شدن نیازهای سیستم و همچنین واضح و معنی دار نمودن روابط بین اجزاء آن خواهد شد استفاده می گردد. معماری نرم افزار دارای سبک های مختلفی است که براساس نیاز سازمان مورد نظر، سبک مناسب انتخاب می شود. با توجه به ویژگی هایی از قبیل ایجاد یکپارچگی در زیرسیستم ها، استقلال از سکوهای نرم افزاری و سخت افزاری، بهبود قابلیت استفاده مجدد و انعطاف پذیری اجزاء، بهبود تعامل پذیری و خاصیت اتصال سست سرویس ها در معماری سرویس گرا این سبک بیشتر از سبک های دیگر مورد توجه قرارگرفته است. روش های متفاوتی از این نوع معماری توسط افراد و شرکت های مختلف ابداع شده است. در این تحقیق چارچوبی برای طراحی سیستم های جامع دانشگاهی براساس مزایا و معایب برخی از روش های معماری سرویس گرا ارائه شده است و سعی گردیده معایب روش های دیگر را پوشش دهد. این چارچوب برای قسمت پذیرش و ثبت نام دانشجویان جدیدالورود دانشگاه پیام نور به عنوان مطالعه موردی تحلیل شده و نشان می دهد که به تشخیص و تحلیل نیازمندی ها، استفاده مجدد از سرویس ها و نگهداری از سیستم پس از تولید، تاکید داشته است.