هدف:هدف این پژوهش مطالعه حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی خودپایی و احساس جویی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می باشد. روش پژوهش:نمونه آماری این پژوهش را 127 نفر از بانوان ورزشکاربا دامنه سنی 30-16 سال استان سمنان(62 نفر ورزشکار نخبه عضو تیم های ملی و لیگ برتر و 65 نفر ورزشکار غیرنخبه عضو تیمهای حاضر در لیگ دسته 2 کشور)تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه انتخاب شده بودند. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی-میدانی است که با بهره گیری از تکنیک مطالعه گذشته نگر صورت گرفته است. ابزار گردآوری این پژوهش شامل پرسشنامه های اطلاعات فردی، خودپایی اشنایدر و احساس جویی آرنت بود. پژوهشگر در این روش با استفاده از تکنیک های آمار توصیفی به تلخیص اطلاعات حاصل از پرسشنامه ها پرداخته و آنها را در قالب جدول های توزیع فراوانی و نمودارهای مختلف ارائه و در ادامه از آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی توکی، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده نموده است. نتایج نشان داد که بین متغیر خودپایی و احساس جویی ورزشکاران تفاوت مثبت معنی داری وجود دارد.(001/0p<).بین خودپایی و احساس جویی ورزشکاران نخبه تفاوت معنی داری مشاهده نشد در مقابل بین این دو متغیر در ورزشکاران غیرنخبه همبستگی معناداری مشاهده گردید؛ همچنین بین متغیر خودپایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت معنی داری مشاهده شد؛ بعلاوه، بین متغیر احساس جویی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ارتباط معنی داری بدست آمد؛ و در انتها بین خودپایی و احساس جویی ورزشکاران رشته های گروهی و انفرادی ارتباط معنی داری گزارش نگردید. این پژوهش می تواند کمک موثری به مربیان، روانشناسان ورزشی و کلیه دست اندرکاران ورزش قهرمانی نموده و تأثیر مثبتی در بهبود عملکرد بازیکنانشان برجای گذارد، چرا که شناخت هرچه بیشتر خصیصه های شخصیت می تواند به شناخت هرچه بیشتر جنبه های متفاوت فردی بیانجامد و در تصمیم گیری های ما نقشی بسزا داشته باشد.