ژک لَکان از مهم ترین شارحان نظریه ی فروید و از اثرگذارترین روان کاوان پس از وی به شمار می آید. هدفِ این پژوهش استفاده از آموزه ها و روش های درمانیِ روان کاویِ لَکان در درمان بیماران مبتلا به وسواس، و مقایسه ی اثر بخشیِ این روش درمانیِ با درمانِ شناختی-رفتاری ست. برای این منظور به شکلی تصادفی از میان مراجعان کلینیک روان شناسیِ دانشکده ی علوم تربیتیِ دانشگاهِ فردوسی دوازده نفر که با استفاده از آزمونِ تشخیص وسواس یل براون دارایِ وسواس تشخیص داده شده بودند انتخاب گردیده، و در سه گروه قرار گرفتند. به یکی از این گروه ها به مدت 10 جلسه روان درمانی با استفاده از آموزه های لَکان، و به گروه دوم درمان شناختی-رفتاری داده شد، و گروه سوم گروه کنترل نام گرفت. پس از طیِ دوره ی درمان از تمامیِ آزمودنی مجددن آزمون وسواس به عمل آمد. جهتِ ارزیابیِ میزانِ بازگشتِ اختلال، پس از گذشت سه ماه از اتمامِ دوره ی درمان آزمون تشخیصی مجددن بر روی آزمودنی ها اجرا شد. در نهایت با اجرایِ آزمون های آماری، میانگین نمرات به دست آمده و تفاضل آن ها مورد مقایسه قرار گرفت، و فرضیات تحقیق به آزمایش گذاشته شد. نتایج نهایی حاکی از آن است که: 1) درمان اختلال وسواس با استفاده از روش ها و نظریاتِ روان کاوی لَکان موثر است؛ 2) درمان شناختی-رفتاری اثر بخشیِ بیش تری از درمان لَکانی در بهبود مشانه های وسواس نشان می دهد. 3) در پی گیریِ سه ماهه نشانه های وسواس افرادی که به روش لَکانی درمان شده بودند بازگشت کم تری نسبت به افرادی که مورد درمان شناختی-رفتاری قرار گرفته بودند نشان داد، و بهبود گروه درمانِ لَکانی پایداریِ بیش تری داشت.