چکیده: گزینش واژگان، چیدمان عبارات و اسلوب های بیانی سوره های قرآن کریم هماهنگ و هدفمند است و واژگان، تعابیر و جملات سوره ها در راستای مفاهیم، معانی و اهداف آن سوره قرار دارد. بر این اساس سبک شناسی قرآن کریم، همواره مورد توجه پژوهشگران و ادیبان قرار گرفته است. با توجه به این امر، پژوهش حاضر با تکیه بر دانش آواشناسی و بلاغت که با سبک شناسی رابطه ای عمیق دارد، می کوشد تا به تحلیل و بررسی رابطه بین واژگان، اسم های مفرد، جمع، معرفه و نکره، تکرارها و ساختارهای صرفی و نحوی مختلف و... در سوره های جزء سی ام بپردازد. در این راستا انتخاب واژگان به کار رفته در تعابیر سوره های جزء سی ام هدفمند است و هر واژه با ساختار صرفی اش در جایگاه خود در جمله قرار گرفته است؛ زیرا گزینش واژه‏های قرآنی به گونه‏ای انجام شده که اولاً، آوای حروف کلمات با همدیگر متناسب و از همین منظر، تلاوت قرآن کریم روان و آسان است. ثانیاً، معانی کلمات با یکدیگر نیز هماهنگ و از لحاظ مفهومی بافتی منسجم دارند. در سوره های جزء سی ام چیدمان کلمات و عبارات و نظم و موسیقی آنها، با معنا و مفهوم آیات، متناسب و هماهنگ است، به طوری که با خواندن این سوره ها می توان تصویر برخی از حوادث را دریافت. کلمات کلیدی: قرآن کریم، سبک شناسی، جزء سی ام