در این تحقیق با استفاده از سه روش حلالیت به کمک اسید، حلالیت به کمک قلیا و روش سنتی از ماهی کیلکای معمولی (caspia cultriventris clupeonella) سوریمی تهیه شد و خصوصیات فیزیکوشیمیایی سوریمی و کامابوکو حاصل از این روش ها با یکدیگر مقایسه گردید. اختلاف در شاخص های پروتئین بازیابی شده، خروج چربی و میزان حلالیت بین سه تیمار آزمایشی معنی دار بود (05/0 p<). بیش ترین میزان بازیابی پروتئین به ترتیب مربوط به روش حلالیت به کمک اسید، حلالیت به کمک قلیا و روش سنتی بود. بیش ترین میزان خروج چربی و میوگلوبین مربوط به روش حلالیت به کمک قلیا بود. در خروج رنگدانه کل و میزان گروه های سولفیدریل بین روش حلالیت به کمک قلیا و اسید اختلاف معنی-داری مشاهده نشد ولی میزانشان نسبت به روش سنتی بالاتر بود. میزان سفیدی سوریمی حاصل از روش حلالیت به کمک اسید نسبت به دو روش دیگر بیش تر بود. الگوی الکتروفورز روش سنتی تهیه سوریمی از دست رفتن پروتئین های میوفیبریل و سارکوپلاسمی را از طریق فرآیند شستشو نشان داد. در حالی که روش حلالیت به کمک اسید و قلیا بازیافت پروتئین های میوفیبریل به همراه بخشی از پروتئین های سارکوپلاسمی و تجزیه زنجیره ی سنگین میوزین را نشان داد. در بررسی خصوصیات فیزیکی کامابوکو مشخص گردید که روش حلالیت به کمک قلیا در ویژگی هایی همچون قدرت ژل، رطوبت تحت فشار، سختی، صمغی بودن و کشسانی از دو روش دیگر برتر بود. در مورد تست تا شدن و فاکتور پیوستگی میان روش حلالیت به کمک قلیا و روش سنتی اختلاف معنی داری وجود نداشت. کم ترین قدرت ژل مربوط به روش حلالیت به کمک اسید بود. در مجموع می توان گفت روش حلالیت به کمک قلیا در اکثر فاکتورها بجز در مورد بازیافت و حلالیت پروتئین و میزان سفیدی از دو فرآیند دیگر برتر می باشد.