در گذشته ترکیه سیاست انزوا از موضوعات منطقه ای را برگزیده و در پی شکل دهی راهبردی بنیادین و استراتژیک با اروپا و متحدان غربی خود به خاطر محذورات تحمیلی برآمده از نظم حاکم دو قطبی بود، اما در سال های اخیر شاهد حضور فعال آنکارا و تعامل سازنده و روبه گسترش آن در خاورمیانه هستیم. سیاست های عمل گرانه اخیر ترک ها در این حوزه جغرافیاییِ بسیار حساس و مستعد بحران در دوران زمامداری اسلام گرایان حزب عدالت و توسعه فرصت هایی را برای آنها به ارمغان آورد که سبب شد برخی از قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای رویکردی جدیدی را دنبال کرده و خط مشی سیاست گذاری های خود را در قبال این قدرت منطقه ای با حزم و احتیاط پیش برند.افزایش جایگاه و مرتبه سیاسی – دیپلماتیک آنکارا در تحولات منطقه ای در چند سال اخیر مشهودترین دستاوردی است که مقامات این کشور با پیگیری دکترین عمق استراتژیک احمد داوود اغلو به احراز آن نایل شدند و توانستند جای پای مهمی را برای خود در کشاکش وقایع پرفراز و نشیب خاورمیانه باز نمایند.