هدف: هدف تحقیق حاضر مطالعه اثر 5 هفته تمرینات ترکیبی و مقاومتی بر توانهوازی، سطوح کورتیزولوهورمونرشددرکودکان بود. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده که بصورت میدانی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از گروه شاهد اجرا شد.ازکلجامعهآماریکه 150 نفر بودند 30 نفر بصورت داوطلبانه و با رضایت ولی دانش آموزان انتخاب شدند.سپس آنها به 3 گروه بصورت تصادفی تقسیم شدند . گروه کنترل (10 نفر) به ترتیب با میانگین سن،قد و وزن 3/1±2/10،26±123 و 5/10±30وگروه مقاومتی (10 نفر) ) به ترتیب با میانگین سن،قد و وزن 1/1±9/9، 30±120 و 2/10±22و در آخر گروه تمرین ترکیبی (10 نفر) به ترتیب با میانگین سن،قد و وزن1/1±2/10 ، 25±130 و 9/10±20 تشکیل شدند. برنامه تمرینی به مدت 5 هفته و هفته ای 3 جلسه با فاصله های 2 روز استراحت و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بود.تمرینات مقاومتیشاملپرتاب مدیسین بال 1 تا 3 کیلو گرمی, سپس پرش روی جعبه ها و موانع با ارتفاع 20 , 40 و 60 سانتیمتری هر پرش و پرتاب 3 بار تکرار با استراحت 1 دقیقه انجام شد.تمرینات ترکیبی شاملتمام مراحل تمرین مقاومتی همراه با نرم دوی با 60 درصد vo2max به مدت 15 دقیقه بود. برای اندازه گیری توان هوازی از آزمونrft 5 دقیقه قبل و بعد از 5 هفتهاستفاده شد. 1 روز قبلوبعد از تمرینات به صورت ناشتا در نوبت صبح برای اندازه گیری هورمون های رشد و کورتیزول خون گیری انجام شد. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون t مستقل و t وابسته برای مقایسه درون و بین گروهی استفاده گردید,تمامی داده ها را از طریق نرم افزار spss نسخه 18 مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنا داری داده ها (05/0>p) لحاظ گردید. یافته ها:.نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در سطوح کورتیزول و هورمون رشد و توان هوازی گروه تمرینات مقاومتی و ترکیبی در پیش آزمون نسبت به پس آزمون وجود دارد(05/0>p) در حالی که در گروه کنترل اختلاف معنی داری در سطوح کورتیزول و هورمون رشد و توان هوازی بین پیش آزمون و پس آزمون وجود نداشت (05/0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ترکیبی و مقاومتی تاثیر مثبت در کاهش ترشح هورمون کورتیزول دارد و افزایش ترشح هورمون رشد و پیشرفت در توان هوازی دانش آموزان داشته است.