اصول مربوط به اشتباه یکی از مهمترین مباحث در حوزه حقوق قراردادها محسوب می گردد؛ چرا که در صورت بروز اشتباه در عقد، سرنوشت عقد ممکن تحت تاثیر قرار می گیرد. قانون مدنی ایران بحث مربوط به اشتباه را در مواد 199، 200 و 201 ، مطرح نموده که البته به دلیل اقتباس از منابع متنوع فقه و حقوق فرانسه دارای نقاط مبهمی نیز بوده است. در این راستا حقوقدانان کشورمان جهت شناخت این نقاط مبهم تلاشهایی انجام داده و نظریه ها و ایده هایی را مطرح نمودند. به خصوص با توجه به حاکمیت اراده انسان در سرنوشت قراردادها و نیز با توجه به تفکیک اراده به دو عنصر قصد و رضا، نوع تاثیر اشتباه متفاوت بوده که حقوقدانان با توجه به دامنه تاثیر اشتباه در قراردادها، نظریه های بطلان، عدم نفوذ و خیار فسخ را مطرح نمودند. بنابراین در این تحقیق ضمن بیان انواع اشتباه، ضمانت اجرای آن را در صورت رخداد در قرارداد به بررسی می نشینیم. در اصول unidroit با توجه اهمیت عنصر «رضا»و تکیه بر «رضایت و توافق طرفین» و حتی کفایت «رفتار طرفین» در خصوص انعقاد قرارداد، به اشتباه به عنوان عاملی که باعث مخدوش شدن عنصر «رضا» می گردد و قرارداد را تحت تاثیر قرار می دهد، اشاره شده و ضمانت اجراهایی برای آن در نظر گرفته شده است که با عنایت به رویکرد unidroit در تسهیل تجارت بین الملل به ضمانت اجرای بطلان قرارداد کمتر اشاره گردیده است.