رساله حاضر سعی بر آن دارد تا شعر اجرایی معاصر امریکا و «متافیزیک حضور» ژاک دریدا را نقادانه تعریف و بررسی نماید و خوانشی جدید ارایه دهد. دریدا با میراث بزرگ خود موضوع پژوهش های بسیاری بوده است؛ واژه «واسازی» تقریباً به تمامی علوم دانشگاهی ورود پیدا کرده است؛ عنوان «خوانش ساختارشکنانه ...» موضوع بسیاری از رساله ها و پایان نامه ها بوده است؛ اما بر اساس کنکاش پژوهشگر مطالعه جدی ای بر روی ارتباط میان شعر اجرایی و «متافیزیک حضور» انجام نپذیرفته است. آنچه پژوهشگر درصدد است در این رساله انجام دهد بررسی نظرات دریدا پیرامون مفهوم حضور در سایه شعر اجرایی می باشد؛ به دیگر سخن، او «متافیزیک حضور» را به هنگام ارتباط با حضور زمانی و مکانی، «تفاوت و تعلیق»، روابط دوتایی، حیث التفاتی و ارجاع به جستار می نشیند. در این راه، او ابتدا واژگان شعر اجرایی را تعریف و این گونه ادبی را به صورت نظری بحث می نماید. سپس، به کندوکاو امور چالش برانگیز میان دو سوی جدل، نظیر حضور و غیاب به طور کلی و گفتار و نوشتار به طور اخص می پردازد. در مرحله بعد، نقاط اختلاف و اشتراک آن ها را استخراج می نماید. به عبارت دیگر، بر اساس بنیان های نظری خوانش عملی اجرا می شود. هدف آن است تا بدانیم آراء دریدا چگونه و در کجا به چالش کشیده می شوند. در پایان، بر اساس بحث ارایه شده، این پژوهش یافته های خود را در قالب مجموعه ای نظری مطرح می کند.

امروزه به دلیل استفاده ی نادرست انسان ها از منابع زیست محیطی، آینده ی محیط اطراف بشریت با چالش های جدی رو به رو است. در این رساله با تمرکز بر اشعار دو شاعر از ملیت های مختلف، در ضمن آگاهی بخشیدن به خواننده در مورد ضرورت حفظ طبیعت،نظرات مختلف این دو شاعر در رابطه با اهمیت محیط زیست و طبیعت سبز بیان شده است.