پژوهش کنونی به منظور بررسی تاثیر روان درمانی بین فردی بر علائم اختلال خوردن، عزت نفس حالت، عملکرد روانی- اجتماعی و ترس از ارزیابی منفی در دانشجویان دختر دانشگاه لرستان انجام شده است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مشغول به تحصیل دانشگاه لرستان در سال تحصیلی90-91 با جمعیت 4810 نفر بودند که از میان آنها تعداد 641 نفر دانشجو به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و از بین آنها 36 دانشجوکه نمره آنها بالاتر از یک انحراف معیار از میانگین پرسشنامه نگرش خوردن بود انتخاب شدند. گروه آزمایش 14 جلسه مداخله گروهی دریافت کردند. گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل آزمون نگرش خوردن گارنر و گارفینکل، مقیاس عزت نفس هیترتون و پولیوی، پرسشنامه ارزیابی آسیب بالینی بن و فیربرن و مقیاس ترس از ارزیابی منفی لیری بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) انجام شد. نتایج نشان داد روان درمانی بین فردی باعث بهبود علائم اختلال خوردن، عزت نفس حالت، عملکرد روانی ـ اجتماعی و کاهش ترس از ارزیابی منفی در دانشجویان دختر گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است.

هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتظیمی بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر خرم آباد می‎باشد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه کنترل به صورت پیش آزمون، پس آزمون بسط یا فته می‎باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش-آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر خرم آباد در سال تحصیلی 93-1392بوده و آزمودنی ها با استفاده از نمونه‎گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) هر گروه به تعداد 20 نفر قرار داده شدند. سپس برای مقایسه اثر بخشی راهبرد شناختی و فراشناختی یادگیری خودتنظیمی این روش ها بر روی هر دو گروه آزمایش 8 جلسه 100 دقیقه ای مداخله و اعمال شد. اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در شرایط یکسان و همزمان پیش آزمون برای 3 گروه و بعد از پایان جلسات مداخله، پس آزمون پرسشنامه خلاقیت تورنس نیز به اجرا درآمد. برای پیشرفت تحصیلی نیز از معدل درسی نوبت اول و دوم سال تحصیلی استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریا نس، تحلیل کواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل کواریا نس نشان داد، آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی باعث افزایش خلاقیت و پیشرفت تحصیلی می شود. و بین گروه کنترل با گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری در متغیرهای مورد بررسی وجود دارد اما بین دو گروه آزمایش تفاوت معنی داری در متغیرهای مورد مطالعه وجود ندارد. لذا آموزش را هبردهای یادگیری خودتنظیمی می تواند خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد.

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت جرأت ورزی بر میزان کمرویی دانش آموزان پسر پایه اول مقطع متوسطه (دوره اول) شهر همدان انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع پژوهش های آزمایشی است. جامعه ی پژوهش را دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستان (دوره ی اول ) شهر همدان تشکیل می دهند. 175 نفر از این دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه آزمایشی پژوهش متشکل از 30 نفر از دانش آموزانی است که بیشترین نمره را در آزمون کمرویی استنفورد کسب نمودند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. مداخله پژوهش در هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت جرأت ورزی با توجه به کتاب مهارت جرأت ورزی شهرام محمد خانی انجام شد. ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه کمرویی 40 سوالی استنفورد بود. یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و گواه از لحاظ میزان کمرویی تفاوت معنی دار وجود دارد. بر اساس این یافته فرضیه پژوهش مبنی بر تأثیر آموزش مهارت جرأت ورزی بر کاهش کمرویی تأیید شده است. نتیجه گیری: آموزش مهارت جرأت ورزی در کمرویی تاثیر مثبت دارد.