گسترش زیرساخت های ارتباطی و افزایش میزان دسترسی اعضای یک جامعه به رسانه هاو فضای مجازی، بر نیازها، مشارکت سیاسی، و تعامل شهروندان با فضای سیاسی محلی،ملی و بین المللی تاثیر گذار است. امروزه شهروندان کشورهای مختلف بوسیله امکانات و زیرساخت های فن آوری ارتباطات بر میزان آگاهی خود می افزایند و به نشر و پیگیری اخبار و اطلاعات در فضای مجازی و رسانه های ارتباطی می پردازند.آنها دیگر همانند گذشته در برابر رسانه ها منفعل عمل نمی کنند، بلکه با مشاهده و ارزیابی شرایط کنونی کشور خود به مقایسه کیفیت زندگی و آزادی های قانونی خود با مردم سایر کشورها می پردازند. در ماههای پایانی سال 2010 میلادی اعتراض هایی درکشورهای تونس، مصر، بحرین، لیبی و سوریه بوقوع پیوست که تا پیش از آن کمتر کسی به احتمال شکل گیری آنها اندیشده بود.نقطه اشتراک همه این اعتراض ها شروع آنها ازفضای مجازی بود. با سقوط حکومت های تونس، مصر، لیبی و استعفای رئیس جمهور یمن، اکنون می توان انتظار داشت که دامنه این جنبش ها به سایر حکومت های اقتدارگرای منطقه خاورمیانه تسری یابد. در حرکت های اعتراضی که در منطقه وبه طور خاص در دو کشور تونس ومصر به وقوع پیوست ، معترضان با استفاده از فضای مجازی به ایجاد هماهنگی و ارتباط میان یکدیگر جهت برپایی تظاهرت در مناطق و شهرهای مختلف بر علیه حاکمیت پرداختند. سازمان دهندگان اعتراض ها درکشور مصر با بهره-گیری از ابزارهایی که مخاطبان آنها در سطح جهان دراختیار داشتند سعی کردند تا توجه زیادی را به حرکت خود جلب نمایند و در کنار آن مرجع سازماندهی اعتراض ها را از احزاب و نخبگان سیاسی به شبکه های اجتماعی منتقل نمودند. این تحقیق به منظور بررسی وقایع اخیر سعی دارد با مطالعه اسناد و گزارش های منتشر شده به این سئوال پاسخ دهد که فضای مجازی در روند شکل گیری حرکت های اعتراضی کشور مصر در چارچوب چه فرآیندی و تحت تاثیر چه عواملی به ایفای نقش پرداخته است؟