جهانی شدن اقتصاد به معنای رشد و گسترش تجارت جهانی در اقتصاد باز، روبه رشد و بدون مرز بین المللی است. چنین رشدی در مبادلات بین المللی نه تنها شامل تجارت کالاها و خدمات است، بلکه تبادل پول های رایج، تحرک سرمایه، مهاجرت نیروی انسانی، انتقال تکنولوژی و تبادل اطلاعات را نیز در سطح وسیع در بر می گیرد. برای برخی کشورها جهانی شدن همچون ابزاری برای پیشرفت بوده است. جهانی شدن، ثروت به وجود آورده، فرصت ها را افزایش داده و محیط مساعدی برای فعالیت اقتصادی به وجود آورده است، لیکن برای برخی کشورهای دیگر، جهانی شدن باعث تشدید نابرابری ها و ناامنی شده است وآنها از این بیم دارند که جهانی شدن خطرات زیاد، ولی عواید ناچیز در برداشته باشد. هدف اصلی از این تحقیق بررسی اثر جهانی شدن بر اقتصاد کشورهای شرق آسیا و خاورمیانه (با تاکید بر اشتغال) است و روش اجرا برای برآورد مدل از داده های تلفیقی (panel data) استفاده شده و داده ها برگرفته از wdi می باشد. این مطالعه نشان می دهد که شاخص های انتخابی فرایند جهانی شدن بر دو گروه کشور مورد مقایسه تأثیرات متفاوتی داشته و اولین شاخص انتخابی برای فرایند جهانی شدن سرمایه گذاری مستقیم خارجی می باشد با توجه به برآورد برای هر دو گروه کشورهای انتخابی اثر مثبت بر روی اشتغال دارد لذا برای توسعه سرمایه گذاری خارجی می بایست زیر ساخت های لازم جهت ورود سرمایه گذار مهیا گردد. شاخص بازبودن اقتصاد در کشورهای شرق آسیا دارای اثر مثبت بر روی اشتغال است و این شاخص برای کشورهای خاورمیانه اثر منفی بر روی اشتغال می گذارد که نشان دهنده بسته بودن اقتصاد کشورهای خاورمیانه با دنیای خارج می باشد. برای شاخص صادرات با تکنولوژی بالا برای گروه کشورهای منتخب خاورمیانه زیر ساخت های لازم جهت تولید کالاهای با تکنولوژی بالا همانند صنایع الکترونیک می باشد که بدلیل عدم وجود زیر ساخت های لازم در این کشورها اثر این شاخص بر اشتغال مثبت و اندک می باشد. همچنین تولید ناخالص داخلی در کشورهای خاورمیانه تأثیر بسیار بیشتری بر اشتغال نسبت به کشورهای منتخب شرق آسیا را داشته است.