علم اصول و علم تفسیر از دانش های با سابقه در علوم اسلامی محسوب می شوند، با دقت و بررسی در این دو دانش که مستقل از یکدیگر شناخته می شوند می توان دریافت که بخش هایی از علم اصول در تفسیر قران کارایی دارد و مفسر زمانی می تواند در زمینه تفسیر موفق باشد که اشراف کامل به مباحث اصولی داشته باشد؛ نویسنده با این نگاه به مطالعه این دو علم پرداخته و در صدد آن است تا کارایی مباحث الفاظ را در ضمن آیات الاحکام مورد بررسی قرار دهد. نگارنده برای اثبات مدعای خود ابتدا مطابق روش اصولیان به طرح مباحث الفاظ می پردازد و پس از آن به بررسی آیات فقهی همان بحث می پردازد، هدف از این تحقیق گسترش دامنه مباحث علم اصول که در فقه کاربرد فراوانی دارد به حوزه علم تفسیر و اثبات کارایی آن است.