چکیده : هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین معنویت ، تاب آوری با سلامت عمومی دانشجویان دانشگاه کاشان می باشد . جامعه آماری شامل کلیه ی دانشجویان سال 1390 مشغول به تحصیل در دانشگاه کاشان می باشند . این تعداد برابر با 820 نفر و با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک تعداد 270 دانشجو (2/32% مذکر و 8/67% مونث) انتخاب شدند . ابزار های اندازه گیری پرسشنامه معنویت sq پارسیان و دانینگ (2009) و پرسشنامه تاب آوری کونورودیویدیسون (2003) و مقیاس ملی سنجش سلامت روانی دانشجویان ( دفتر مرکزی مشاوره وزارت علوم ، تحقیقات و فن آوری ، 1389) بودند که با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل( میانگین ، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی ، تحلیل رگرسیون ، تحلیل وار یانس) مورد بررسی قرار گرفتند . نتایج پژوهش نشان داد : بین معنویت و تاب آوری در دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد و این دو با یکدیگر 32% واریانس سلامت عمومی را تعیین می کنند . همچنین بین معنویت و سلامت عمومی دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد به این معنا که معنویت 30% از واریانس سلامت عمومی را تعیین می کنند و بین تاب آوری و سلامت عمومی دانشجویان نیز رابطه معنادار وجود دارد و تاب آوری به میزان 20% واریانس سلامت عمومی را تعیین می کنند . نتایج رگرسیون مبنی بر رابطه معنویت و تاب آوری با سلامت عمومی دانشجویان نشان داد که مولفه معنویت به تنهایی 30% و همراه با تاب آوری 32% از واریانس سلامت روان را تبیین می کنند. و ضریب همبستگی بین معنویت و تاب آوری بر سلامت عمومی در دانشجویان 56% می باشد . می توان نتیجه گرفت که بین معنویت و تاب آوری با سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد . اما سهم مولفه معنویت به صورت قابل توجهی بیشتر از تاب آوری می باشد. همچنین نتایج پژوهش ها نشان می دهد معنویت با احساس سلامت ارتباط دارد و میتواند پیش بین قوی جهت سلامت دانشجویان باشد و تاب آوری یک عامل توانمند سازی انسان در راستای تغییر پیامدهای پیشامدی ناگوار در جهت مثبت و کمک به حفظ سلامتی خود می تواند باشد. کلید واژه ها : معنویت ، تاب آوری ، سلامت عمومی