دارندگان شبکه توزیع با دو چالش اساسی تغییرات گسترده بار و پراکندگی مکانی مصرف کنندگان ‏روبرو هستند. علاوه بر این چالش ها، ملاحظات زیست محیطی و قوانین حاکم بر بازار برق ‏تولیدکنندگان را به سمت تولید محلی توان سوق داده است. ریز شبکه ها سیستم های جدید تامین ‏کننده توان هستند که به منظور افزایش قابلیت اطمینان سیستم های سنتی از طریق تولید محلی ‏توان، توسعه داده شده اند. مکان واندازه بهینه تولیدات پراکنده تأثیر بسزایی در عملکرد ریز شبکه ‏دارد‎ ‎به گونه ای که به کارگیری این منابع در مکان واندازه نامناسب نه تنها موجب بهبود عملکرد ‏سیستم نمی شود بلکه ممکن است باعث افزایش تلفات و هزینه سیستم شود.‏ در این پایان نامه مکان یابی و اندازه یابی بهینه تولیدات پراکنده با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ‏رقابت استعماری به منظور افزایش بارپذیری سیستم انجام شده است. به همین منظور سه نوع منبع ‏تولید پراکنده در نظر گرفته شده است. ابتدا برای بار نامی شبکه، مکان واندازه بهینه منابع با هدف ‏کاهش تلفات سیستم تعیین شده است. با توجه به تغییر بار با زمان و امکان پذیر نبودن جابه جایی ‏منابع تولید پراکنده، مکان این منابع ثابت نگه داشته شده و اندازه بهینه این منابع در سطوح مختلف ‏بار و در دو حالت متصل به شبکه و حالت جزیره ای با هدف حداقل کردن تلفات تعیین شده است. ‏جمعیت الگوریتم رقابت استعماری شامل متغیرهای پیوسته و گسسته است. متغیرهای گسسته برای ‏مکان منابع و متغیرهای پیوسته برای اندازه توان منابع در نظر گرفته شده است. مقایسه نتایج حاصل ‏از الگوریتم رقابت استعماری با الگوریتم اجتماع ذرات نشان دهنده توانایی این الگوریتم در حل مسأله ‏مکان یابی و اندازه یابی بهینه تولیدات پراکنده است

بررسی رفتار نرخ ارز برای فعالان بازار ارز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اقتصاددانان بین الملل دو رویکرد را برای بررسی رفتار نرخ ارز معرفی می کنند که شامل مدلهای بنیادی و فنی نرخ ارز هستند. مدلهای بنیادی، رفتار نرخ ارز را تابعی از متغیرهای کلان اقتصادی در نظر می گیرند درحالیکه مدلهای فنی بر تاثیر مقادیر گذشته نرخ ارز بر مقادیر جاری این متغیر دلالت دارند. هدف تحقیق حاضر ارزیابی مدلهای فنی و بنیادی تعیین نرخ ارز برای ایران و اتحادیه اروپا با بکارگیری روش الگوریتم ژنتیک است. تحقیق حاضر با بکارگیری داده های ماهانه برای دوره زمانی 1992:1 تا 2008:12 میلادی و استفاده از الگوریتم ژنتیک به ارزیابی مدلهای تعیین نرخ ارز برای نرخهای ارز اسمی و واقعی ریال / دلار و یورو / دلار پرداخته است. در این راستا با استفاده از الگوریتم ژنتیک، وزنهای بهینه مربوط به هر مدل با توجه به چهار معیار میانگین مربعات خطا ، میانگین درصد مطلق خطا ، ضریب نابرابری تایل و ریشه میانگین مربعات خطا اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که مدلهای بنیادی تعیین نرخ ارز نسبت به مدلهای فنی، رفتار نرخهای ارز اسمی و واقعی ریال/دلار و یورو/دلار را بهتر توضیح می دهند؛ همچنین مدل تراز سبد دارایی و مدل تعادلی نرخ ارز نسبت به سایر مدلهای بنیادی، دارای عملکرد بهتری در توضیح رفتار نرخ ارز هستند.