منطقه مورد مطالعه در 80 کیلومتری شمال غربی شیراز و در مسیر جاده روستای برشنه به سمت چشمه شش پیر قرار دارد. از 20 گمانه حفاری شده در سازند سروک و پابده-گورپی و همچنین 8 چشمه خروجی از سازند سروک دو گمانه t4 و tl2 و همچنین چشمه موریکش و چاه t5 دارای محدوده هدایت الکتریکی بالایی نسبت به اطراف خود می باشند، بطوریکه در چاه t5 در عمق 300 متری از سطح زمین هدایت الکتریکی به 3030 میکروزیمنس بر سانتیمتر می رسد. وجود چنین محدوده هدایت الکتریکی آن هم در سازند سروک که حداکثر هدایت الکتریکی در آن به 390 میکروزیمنس بر سانتیمتر می رسد غیرعادی می باشد. همچنین تیپ آب در این منابع شور از نوع کلرور-سدیم می باشد که متفاوت با سایر منابع (بی کربنات-کلسیم) می باشد. علاوه بر موارد بالا، در محدوده برم شش پیر سنگ های آذرین و دگرگونی (سری هرمز) دیده می شود که احتمالاً نشان دهنده یک گنبد نمکی در این محل می باشد که از بین رفته است. در این مطالعه برای بررسی بیشتر این فرضیه (احتمال وجود گنبد نمکی در زیرسطح) از سه روش هیدروشیمی (شامل عناصر اصلی و سنگین)، ایزوتوپی و زمین شناسی استفاده شده است. همچنین به بررسی سه عامل محتمل دیگر برای شوری آب که شامل 1- نفوذ آب از درون برم ششپیر به درون آبخوان کارستی سروک، 2- سازند پابده-گورپی و 3- سازند کژدمی می باشند نیز پرداخته شده است. در انتها، این نتیجه به دست آمد که تنها عاملی که می تواند باعث شوری آب در این گمانه ها و چشمه موریکش گردد گنبد نمکی می باشد و سایر عوامل نمی توانند باعث شوری آب در این حد گردند. همچنین برای بررسی بیشتر این گنبد نمکی، روش های ژئوالکتریک و گراویمتری پیشنهاد شده است.