با توجه به اشتیاق جامعه امروز جهت استفاده از انرژی های تجدید پذیر برای سیستم های سرمایشی و گرمایشی، استفاده از تکنولوژی های که قابلیت بهره برداری از این انرژی های تجدید پذیر را به عنوان منبع گرمایی دارند، همچنان یکی از چالش های مهم روز به شمار می روند. با وجود افزایش قیمت حامل های انرژی، سیستم های تراکم بخار متداول با مبرد های کلرو فلورکربن ها و یا hcfc ها همچنان از نظر زیست محیطی دارای کاستی های بسیاری می باشند. با توجه به کارایی مناسب سیستم های تبرید و تهویه جذب سطحی و قابلیتی که در استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر دما پایین به ارمغان آورده اند، در دهه های اخیر مورد توجه قرار گرفته و بحث روز محققین دانشگاهی و صنعتی واقع شدهاند. استفاده از سیستم های جذب سطحی با منبع گرمایی دما پایین همچون انرژی خورشیدی و یا مقادیر عظیم گرمای هدر رفت موجود در صنایع مزایای بسیاری داشته و می تواند چالش های ناشی از تقلیل لایه ازون و نگرانی جهانی از گرم شدن کره زمین را مرتفع سازد. اما واقعیتی که مانع از رقابتی شدن سیستم های تبرید جذب سطحی در بازار شده است؛ ظرفیت سرمایش و ضریب عملکرد پایین این سیستم ها می باشد. در این پایان نامه سعی داریم عوامل موثر در بهبود عملکرد سیستم های جذب سطحی را شناسایی کنیم. بر این اساس، با استفاده از دو نوع جاذب متفاوت، سیستم تبرید جذب سطحی را مورد ارزیابی قرار داده ایم. نخست از جاذب سیلیکاژل (نوع rd)، برای سنجش میزان اعتبار مدل ریاضی بکار برده شده در تحلیل ترمودینامیکی سیستم تبرید جذب سطحی استفاده نموده و سپس عملکرد سیستم تبرید جذب سطحی را با جاذب zeolite13x/cacl2مورد بررسی قرار می دهیم. نتایج ارزیابی نه نتها افزایش ضریب عملکرد سیستم جذب سطحی را نمایان می کند، بلکه نشان می دهد که ظرفیت سرمایشی سیستم تبرید جذب سطحی با جاذب zeolite 13x/cacl2، در مقایسه با سیستم های جذب سطحی با جاذب های اصلاح شده، حداقل 96/34 درصد افزایش می یابد.