از تیرورق ها به مقیاس وسیع در ساخت پل ها، ساختمان های صنعتی و سازه هایی که دارای دهانه های بزرگ می باشند، استفاده می شود. گاهی اوقات مشاهده می شود که به دلیل محدودیت فضا و لزوم عبور لوله ها و تجهیزات تأسیساتی و الکتریکی از میان جان تیرورق ها، بازشوهایی در آنها ایجاد می شود. از این رو، پژوهش درباره تیرورق های دارای بازشو ضروری است. یکی از راه های جبران کاهش مقاومت برشی ناشی از بازشو، تقویت اطراف آن به وسیله سخت کننده است که می تواند به صورت افقی، قائم و یا ترکیبی از این دو باشد. در این پژوهش، با استفاده از نرم افزار ansys ، ابتدا رفتار کمانشی و نهایی تیرورق های دارای بازشو مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد که وجود بازشوهای متداول می-تواند باعث کاهش مقاومت تیرورق حتی تا 50% مقاومت اولیه آن شود. سپس اثر سخت کننده های قائم با در نظر گرفتن عامل هایی مانند ابعاد سخت کننده، ابعاد بازشو، لاغری جان و ابعاد تیرورق بر روی مقاومت کمانشی و نهایی تیرورق ها در نظر گرفته شد و روابطی نیز ارائه گردید. نتایج تحلیل نشان می دهد که این نوع سخت کننده ها می تواند کاهش مقاومت ناشی از بازشو را بطور کامل جبران نماید. همچنین ملاحظه گردید که تاثیر سخت کننده ها بر مقاومت کمانشی بیش از مقاومت پس کمانشی می-باشد. در ادامه تأثیر سخت کننده های افقی و ترکیبی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت و به مقایسه تاثیر این نوع سخت کننده ها بر مقاومت کمانشی و نهایی تیرورق ها پرداخته شد. نتایج این مقایسه نشان می-دهد که سخت کننده های قائم و ترکیبی بیشتر از سخت کننده افقی، در جبران کاهش مقاومت کمانشی و نهایی ناشی از وجود بازشو موثرند.