سازهای که مقاومت آن در برابر بارهای افقی توسط ترکیبی از دیوارهای برشی و قابهای خمشی تامین گردد، سازه قاب- دیوار نامیده میشود. نحوه توزیع نیروی برشی بین قاب و دیوار برشی در سیستم قاب- دیوار از جمله مسائل مهم مهندسی زلزله است که در آییننامههای مختلف از جمله آییننامه 2800 مورد اشاره قرار گرفته است. برای اینکه چنین سیستمی دوگانه تلقی شود، مطابق اکثر آییننامهها باید قابهای خمشی مستقلاً قادر به تحمل حداقل 25 درصد نیروی جانبی وارد بر ساختمان باشند. هدف از این پایاننامه، بررسی ضرورت رعایت این بند از آییننامه 2800 میباشد. مدلسازیها بر اساس روشهایی که در مسائل حرفهای برای اعمال این بند از آییننامه انجام میپذیرند صورت گرفته است. در این روشها، بهمنظور حذف توانایی باربری جانبی دیوار برشی، دیوار برشی حذف میگردد که در این حالت قاب خمشی باید توانایی تحمل 25 درصد نیروی جانبی را داشته باشد و یا بدون حذف دیوار برشی، پارامترهای سختی دیوار برشی بهمنظور حذف توانایی باربری جانبی دیوار برشی و یا حذف توانایی باربری جانبی و ثقلی دیوار برشی اصلاح میگردد که در این حالت، کل سیستم باید توانایی تحمل 25 درصد نیروی جانبی را داشته باشد. علاوه بر این، سازهها بدون در نظر گرفتن بند آییننامه نیز مدلسازی شدند، تا ضرورت رعایت بند آییننامه 2800 بررسی شود. نتایج حاصل از تحلیل پوشآور و تحلیل تاریخچه زمانی نشان میدهد در نظر گرفتن بند آییننامه در برخی از این روشها تاثیر بسزایی در نتایج ندارد، در حالیکه در نوعی از روش حذف توانایی باربری جانبی دیوار برشی با اعمال تغییراتی در سختی دیوار برشی، تغییرات قابل ملاحظه میباشد و مقادیر ظرفیت مقاومت جانبی سازه و برش طبقات افزایش یافته است. در این روش تعداد المانهایی که وارد حوزه غیرخطی شدهاند کاهش مییابد. در کلیه روشها سهم دیوار نسبت به قاب در طبقات فوقانی کمتر است و هرچه ارتفاع سازه افزایش مییابد، تاثیر اعمال بند فوق الذکر آییننامه کمرنگتر میشود. در تمامی مدلهایی که قاب خمشی توانایی تحمل حداقل 25 درصد نیروی جانبی را دارد، در تراز پایه سهم باربری جانبی قاب خمشی در سیستم دوگانه در تحلیلهای خطی بین 7/1 الی 2/7 درصد و در تحلیلهای تاریخچه زمانی غیرخطی بین 9/1 الی 3/7 درصد میباشد.