در بسیاری از شرایط ارتباط گفتاری، وجود نویز زمینه، موجب کاهش کیفیت و قابلیت فهم گفتار می گردد. وقتی گوینده و شنونده در محیطی ساکت و بدون نویز ارتباط برقرار می کنند، تبادل اطلاعات آسان و دقیق است اما قرار گرفتن در محیط نویزی تاثیرا ت نامطلوبی بر روی سیگنال گفتار خواهد داشت. از اینرو در سال های اخیر روش های متعددی برای مقاوم سازی بازشناسی گفتار و کاهش عدم تطبیق میان شرایط آموزش و آزمایش مطرح گردیده اند که از ان جمله می توان به بهبود سیگنال گفتار، استفاده از ویژگی های مقاوم و استفاده از خصوصیات شنوایی انسان اشاره کرد. اکثر روش های فوق به بررسی نویز گوسی پرداخته اند. بازشناسی گفتار آغشته به نویز غیرگوسی، از مسائل چالش برانگیز در زمینه تحقیقاتی بازشناسی خودکار گفتار می باشد. برای کاهش نویز گفتار، از فیلترهای تطبیقی بهره گرفته شده است. اما ضعف اصلی آنها،عدم توانایی کاهش نویزهای غیرگوسی است. اخیرا با استفاده از معیار کورنتروپی ماکزیمم، فیلترهای تطبیقی قابلیت رویاروئی با نویزهای غیرگوسی را کسب کرده اند. در این تحقیق، از فیلترهای تطبیقی با معیار کورنتروپی ماکزیمم برای بهبود بازشناسی گفتار استفاده شده است. در آزمایش های انجام شده مشخص شد که استفاده از معیار کورنتروپی ماکزیمم در مقایسه با معیار حداقل میانگین مربعات خطا به بهبود محسوسی در درصد بازشناسی گفتار آغشته به نویز گوسی منجر نمی شود،اما تاثیر بسزایی در بهبود بازشناسی گفتار آغشته به نویز غیرگوسی دارد.