در این تحقیق، شرایط دادخواست و ضمانت اجرای آن مورد مطالعه قرارگرفته است. دادخواست پایه و اساس تشکیل پرونده مدنی است. آنچه ضرورت تقدیم دادخواست را ایجاب می کند، تضمین آگاهی طرف مقابل از دعوا و دلایل و مستندات آن برای ایجاد توانایی دفاع می باشد تا خوانده در موقعیت برابر با خواهان قرار گیرد. دادخواست در صورتی می تواند مدعای خواهان را روشن کند که فصیح و صریح و جامع تمام ارکان اختلاف باشد، از این رو مقنّن به دقت و تفصیل، شرایط و مندرجات آن را معین و مشخص نموده است. براین مبنا، بررسی شرایط و ضمانت اجراهایی که قانون گذار برای دادخواست درنظرگرفته است و به ویژه شرایطی که فاقد ضمانت اجرای مصرّح در قانون می باشد از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف اساسی این تحقیق مطالعه نحوه صحیح طرح دعوا و تنظیم دادخواست و بررسی نقایص موجود در زمینه طرح دعاوی حقوقی و شناسایی راهکارهای لازم برای اصلاح قانون و کاستن از اطاله دادرسی در دادگاهها می باشد. گزارش این تحقیق در دو بخش کلی شامل کلیات پژوهش و شرایط و ضمانت اجراها ارائه گردیده است. در بخش اول، هریک از مباحث تعریف دعوا و شرایط اقامه آن، تشریفات دادرسی و تفاوت آن با اصول دادرسی و دادخواست در فصل های جداگانه ارائه شده است. همچنین، در بخش شرایط و ضمانت اجراها، هریک از شرایط دادخواست و ضمانت اجرای آن در فصل های جداگانه مورد بحث و بررسی قرارگرفته است. نتایج این پژوهش بیانگر این امر است که در آیین دادرسی مدنی ایران برای شرایط دادخواست سه دسته ضمانت اجرا وجود دارد. دسته ای از شرایط فاقد ضمانت اجرا بوده و قانون گذار ضمن بیان شرط، ضمانت اجرای عدم رعایت آن را بیان ننموده است. دسته ی دیگری از شرایط مواردی است که عدم رعایت آن موجب رد فوری دادخواست می گردد. نوع سوم، شرایطی است که عدم رعایت آن موجب صدور اخطار رفع نقص از سوی دفتر دادگاه است که در صورت عدم رفع نقص از سوی خواهان در مهلت مقرر، قرار رد دادخواست صادر می گردد.