در پل های یکپارچه، از درز انبساط صرفنظر می شود. علت حذف درز انبساط هزینه زیاد و نگهداری آن ها می باشد. از طرفی وقتی وسایل نقلیه از روی درزها عبور می کنند، باعث ناراحتی سرنشینان وسایل نقلیه می گردند. مواد ریز به داخل درز انبساط رسوخ کرده و باعث از کار افتادگی کارآیی درز می گردد. در زمستان، وقتی اداره راه یا شهرداری نمک روی پل ها جهت ذوب یخ می پاشد، نمک به همراه آب ذوب شده به درون اعضای پل رفته و باعث خرابی اعضای پل می گردد. بنابراین از پل های یکپارچه برای حذف درزها استفاده می شود. پل های یکپارچه در اثر حرارت تحت تاثیر قرار می گیرد. وقتی قرار باشد که درز حذف شود، بایستی اثر حرارت در طراحی در نظر گرفته شود. در هنگام انبساط، خاکریز پشتی فشار به کوله پل وارد می کند و متقابلاً از اطراف پل نیز به خاکریز فشار وارد می شود. این حالت passive (فشار غیرفعال) است که با طراحی مناسب، مشکل حل می شود. اما در زمستان به خاطر انقباض عرشه، بین خاکریز و کوله در اثر فشار فعال (active) جای خالی ایجاد می شود. هدف از این تحقیق بررسی راهکارهای حل این مساله بود. برای حل فروریزش خاکریز زیر دال دسترسی قرار دادن لاستیک پیشنهاد گردید و مشاهده شد که نیروی وارده به اعضای کوله با لاستیک به صورت قابل توجهی کمتر شده است