امروزه کاهش شدید کیفیت هوای کلان شهرها سلامتی افراد جامعه را با خطرات جدی مواجه کرده است. با توجه بهاینکه در مناطق درون شهری، جریان ترافیک مهمترین عامل آلودگی هوا به شمار می رود، لذا مدیریت ترافیک شبکه های درون شهری می-تواند آلاینده های زیست محیطی را بطور چشمگیری کاهش دهد. با توجه به پیچیدگی رابطه جریان ترافیک و میزان انتشار آلاینده-ها، برایتحلیل جریان ترافیکمی توان از نرم افزارهای شبیه سازترافیکی استفاده نمود. هدف از انجام اینپژوهش بررسی وضعیت جریان ترافیک و آلودگی هوا دردو شبکه ترافیکی درون شهری در سطح شهر تهران با استفاده از نرم افزار شبیه سازی aimsunمی باشد. در مدل اول یک شبکه ترافیکی در محدوده ای از منطقه 7 شهرداری تهران و در مدل دوم یک شبکه بزرگراهی که شامل قسمتی از بزرگراه های همت، حکیم، چمران، شیخ فضل الله و یادگار امام می باشد، مورد ارزیابی قرار می گیرد. در شبکه اول به بررسی تأثیر اقدامات ترافیکی متفاوت بر میزان انتشار غلظت آلاینده های مختلف، زمان سفر، زمان تأخیر و میزان توقف در شبکهپرداخته می شود.از جمله این اقدامات می توان به تغییر زمان بندی چراغ های راهنمایی از ثابت به هوشمند، پارکینگ حاشیه ای و حضور وسایل نقلیه سنگین در شبکه ترافیکی اشاره نمود. شبکه ترافیکی تحت اثر تمامی اقدامات یاد شده توسط نرم افزار aimsun شبیه سازی گردید و نتایج قابل توجهی بدست آمد، که از آن جمله می توان از کاهش 6 و 8 درصدی غلظت آلاینده های ?co?_2 و?no?_xو همچنین کاهش 9 درصدی زمان سفر تحت تغییر زمان بندی ثابت چراغ-های راهنماییو رانندگی به زمان بندی هوشمند نام برد. شبکه دوم نیز پس از شبیه سازی شبکه بزرگراهی مورد مطالعه، ارزیابیو نتایج حاصل از آن با شبکه ترافیکی دیگر مقایسه گردید.مقایسه شبکه بزرگراهی درون شهری با شبکه ترافیکی در مرکز شهر نشان می دهد که شبکه بزرگراهی علیرغم حجم ترافیکی بیشتر ولی به دلیل عملکرد مناسب تر، دارای زمان تأخیر، میزان توقف و زمان سفر کمتری می باشد. همچنین میزان انتشار آلاینده های ?co?_2، ?no?_x و pm در شبکه بزرگراهی به ترتیب 5، 24 و 13 درصد نسبت به شبکه دیگر کمتر می باشد.