هنگامی که امپرلاتوری رم در صدد گسترش قلمرودر شرق بود. به منظور تسلط دائمی بر تنگه ی بسفر و داردانل و نفوذ در آسیای صغیر دست به تاًسیس شهرهایی چون بیزانتیه ،آندرونوپیل و بعداًکنستانتینوپل زد و پس از استقرار در شرق گامهای دوپاره شدن امپراتوری برداشته شد. مسیحیت که بیس از دو قرن زیر شدیدترین ضربات و فشارهای دوستمردان رومی قرار داشت سرانجام به برکت آشفتگی امپراتوری وتهدیدهای خارجی به دین رسمی آن امپراتوری تبدیل شد و از آن پس امپراتوران خود در راًس جنگجویان مقدس قرار گرفتند که سرتا سر اروپا ،شمال آفریقا و شرق مدیترانه را به تصرف خود در آوردند،جایی که بعداًناچار به جنگ با مسلمانان شدند. کلیسای مسیحی نیز خود درمباحث دینی دچار اختلاف و دوپاره گردید. عده ای پیروان نسطوریوس و عده ای بر سنتهای کهن پای فشرده و موجب پدید آمدن کلیسای ارتدوکس و پاره غربی از کلیسای کاتولیک پیروی کردند.این دوگانکی همواره وجود داشت و به رقابتهای گسترده ای در میان آنان انجامید . پژوهش حاضر در صدد است تا سیر جدایی دو کلیسا در دوران طولانی بیزانس را مورد بررسی قرار دهد و عوامل این جدایی ها را به چالش بکشد.