قاعده استاپل یا همان منع تناقص گویی به زیان دیگری امروزه کاربرد فراوانی در حقوق بین الملل و نقش موثری در تحقق دادرسی مبتنی بر عدالت و انصاف ایفاء می کند. قاعده استاپل متضمن دو عنصر اساسی تضاد و تناقض در گفت و رفتار طرفی است که مشمول استاپل می باشد و با توجه به اینکه مبنای قاعده فوق الذکر اصل ضرورت حسن نیت است حقوق خصوصی آن را وسیله ای برای نیل به عدالت و انصاف می داند قاعده ای که در حوزه خود بر همه قواعد و اصول دیگرجز نظم عمومی حاکم است حقوق بین الملل نیز از استاپل به عنوان اصل کلی مورد قبول ملل متمدن یاد می کند و آن را عاملی جهت تنظیم و ثبات روابط بین الملل و جلوگیری از پراکندگی و بی نظمی در آن می داند معرفی قاعده استاپل و کارکرد آن در دو حوزه حقوق بین الملل و حقوق عمومی داخلی از اهداف این پایان نامه می باشد، بدین منظور اصل انتظارات مشروع که مفهوم مشابه قاعده استاپل و در واقع جایگزین آن در حقوق عمومی و در ارتباط میان افراد و دولت می باشد مورد بررسی قرارگرفته است. در واقع هدف از احترام به انتظار مشروع حفظ اعتماد عمومی به اداره در قالب حمایت از شهروند در مقابل خودسری های احتمالی در اعمال صلاحیت های اختیاری می باشد. ولیکن این مفهوم تاکنون در ادبیات حقوق ایران وارد نشده و مورد شناسایی قرار نگرفته است باید به دنبال رگه هایی از مفاهیم مشابه و مصادیق و انواع حمایت های نسبی از انتظارات مشروع گشته تا بتوان جایی در ادبیات حقوقی کشورمان برای این مفهوم باز کرد و خلاءهای قانونی در این زمینه هر چه زودتر از میان برداشته شود.