عملکرد یک سیستم راداری همواره به دلیل تغییر شرایط در محیط فعالیت رادار، دچار تغییرات نامطلوب می شود. از این رو برای مقابله با این تغییرات عملکردی به جای استفاده از رادارهایی با ساختار پردازشی ثابت، باید از آشکارسازهای قابل انعطاف که قابلیت تطبیق با چنین شرایط و تغییراتی را داشته باشند، استفاده نمود. بر این مبنا، مباحث مربوط به تئوری آشکارسازی و تخمین در طراحی آشکارسازهای وفقی از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهند بود و تا کنون آشکارسازهای وفقی متعددی با بهره گیری از این علوم طراحی شده اند. در آشکارسازهای وفقی، بنحوی آشکارساز خود را با محیط وفق می دهد. در بسیاری از تکنیکهای آشکارسازی وفقی علاوه بر داد? تحت آزمون از یک سری داده های اضافی موسوم به داده های ثانویه، جهت بهبود قابلیت تطبیق آشکارساز با محیط و در نتیجه بهبود عملکرد آشکارساز، نیز استفاده می شود. فرض بر آن است که فقط داد? تحت آزمون می تواند شامل هدف باشد و داده های ثانویه صرفأ شامل نمونه های تداخل و مستقل از هم بوده و از نظر آماری دارای توزیع سیگنال تداخل موجود در داد? اولیه هستند. در صورتی که چنین شرایطی بر داده های ثانویه حاکم باشد، آن محیط از دید رادار یک محیط همگن است. واضح است که در عمل چنین فرضی همواره برقرار نبوده و به عبارتی محیط ناهمگن می شود. ناهمگنی ممکن است در اثر لب? کلاتر، کلاتر گسسته و نیز وجود سیگنال های قوی ناشی از سایر اهداف موجود در محیط غیر از هدف اصلی (اهداف تداخلی) ایجاد شود. طبیعتاً در این شرایط، عملکرد آشکارسازهای وفقی دستخوش تغییراتی خواهد شد. در این پایان نامه پس از بررسی عملکرد آشکارسازهای وفقی در محیط ناهمگن و نیز روش های حذف داده های ناهمگن، الگوریتمی جهت همگن نمودن داده های ثانویه و بهبود عملکرد آشکارساز در محیط ناهمگن پیشنهاد می گردد. همچنین با بهره گیری از مدلی مناسب برای تداخل و هدف و استفاده از مباحث تئوری آشکارسازی، آشکارساز وفقی جدیدی طراحی خواهد شد که برخلاف دیگر آشکارسازها، اهداف تداخلی نیز در ساختار آنها لحاظ گردیده است. در نهایت با انجام شبیه سازی کامپیوتری، برتری عملکرد این آشکارساز نسبت به آشکارسازهای قبلی در محیط ناهمگن نشان داده شده است.