مقدمه: به نظر می رسد زمان استراحت بین نوبت ها یک عامل مهم می باشد که بر حجم تمرین و خستگی ناشی از تمرین اثر می گذارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر استراحت فعال و غیرفعال بین نوبت ها با تناوب های استراحتی متفاوت (3 و 4 دقیقه) بر تعداد تکرارهای پرس سینه مردان تمرین نکرده با شدت 50 و 75 درصد یک تکرار بیشینه بوده است. روش کار: پانزده دانشجوی پسر غیرورزشکار (سن 17/2±7/21 سال، قد 98/5±174 سانتی متر، وزن 03/1±36/71 کیلوگرم، شاخص توده بدن 19/3±44/23 کیلوگرم بر مترمربع) طی 9 هفته مورد مطالعه قرار گرفتند. قبل از شروع مطالعه روش کار برای آزمودنی ها توضیح داده شد، سپس همه آزمودنی ها فرم سلامت را تکمیل و رضایت نامه شرکت در آزمون را امضا کردند. همه آزمودنی ها بصورت تفریحی فعالیت بدنی انجام می دادند، اما جز افراد تمرین کرده نبودند. هفته اول شامل 4 جلسه بود و هفته های بعد هر کدام شامل یک جلسه بود. جلسه اول روش اجرای صحیح تست یک تکرار بیشینه، پرس سینه و کشش پویا برای شرکت کنندگان توضیح داده شد. جلسه دوم و سوم آزمودنی ها پروتکل را به صورت آزمایشی اجرا کردند و جلسه چهارم یک تکرار بیشینه همه آزمودنی ها برای حرکت پرس سینه محاسبه شد. آزمون اصلی که شامل انجام سه نوبت پرس سینه تا سرحد خستگی و با تناوب استراحتی 3 و 4 دقیقه بین نوبت ها بود، در هشت هفته اجرا شد. حجم تمرین عبارت بود از مجموع کل تعداد تکرارها طی سه نوبت متوالی و استراحت فعال نیز عبارت بود از انجام حرکات کششی پویا. یافته ها: در هر دو شدت 50 و 75 درصد یک تکرار بیشینه استفاده از استراحت فعال بین نوبت ها در مقایسه با استراحت غیرفعال به طور معنی داری باعث انجام تعداد تکرارهای بیشتری در یک جلسه شد )05/0(p?. همچنین در استراحت فعال بین 3 و 4 دقیقه از نظر تعداد تکرارها تفاوت معنی داری مشاهد نشد. اما در استراحت غیرفعال تفاوت بین دو تناوب استراحتی معنی دار شد )05/0(p?. بحث و بررسی: یافته های مطالعه حاضر نشان داد، استفاده از کشش پویا بین نوبت های تمرین در مقایسه با استراحت غیرفعال، می تواند باعث سرعت بخشیدن به روند بازسازی ذخایر انرژی و دفع متابولیت های ناشی از فعالیت عضلانی و در نهایت باعث افزایش تعداد تکرارهای پرس سینه مردان تمرین نکرده در یک جلسه فعالیت با وزنه شود.