مسائل مکان یابی هاب از مسائل جدید و از دسته مسائل طراحی شبکه در زمینه مکان یابی می باشد که در دهه های اخیر مطرح شده است. مسئله مکان یابی هاب انتقال جریان از مبدأها به مقصدها است که به جای ارتباط مستقیم میان آنها، جریان از طریق هاب ها منتقل می شود. در این پژوهش یک شبکه هاب و کمان برای حمل و نقل هوایی طراحی می شود که در آن، مجموع زمان های سفر و زمان های انتظار در هاب ها به طور همزمان درنظر گرفته می شود. جهت محاسبه زمان انتظار در هاب ها، هر هاب به صورت یک شبکه باز جکسون متشکل از چهار جزء؛ باندهای فرود، محل های تخلیه، محل های بارگیری و باندهای پرواز درنظر گرفته شده است. جریان های گذرنده از هر هاب، به جریان های ورودی و جریان های خروجی از آن تفکیک شده است. مقدار بهینه نرخ ورود به هر هاب و به دنبال آن متوسط زمان انتظار در هر هاب، هم زمان با مکان یابی هاب ها و تخصیص نقاط غیر هاب صورت می گیرد. مدل پیشنهادی یک مدل برنامه ریزی غیر خطی عدد صحیح بوده که به دلیل پیچیدگی مدل، حل دقیق آن بسیار زمان بر می-باشد، بنابراین از روش های فرا ابتکاری شامل الگوریتم ژنتیک و الگوریتم بهینه سازی تجمع ذرات برای حل مدل پیشنهادی استفاده شده و عملکرد آن ها، نسبت به یکدیگر مقایسه می گردد. در این تحقیق همچنین از رویکرد فازی برای مدل سازی مسئله مکان یابی هاب استفاده شده، به این صورت که تقاضا بین نقاط بصورت فازی درنظر گرفته می شود و مسئله مورد نظر با استفاده از برنامه ریزی محدودیت-شانس مدل شده است. سپس برای حل مدل برنامه ریزی محدودیت-شانس ارائه شده از شبیه سازی فازی بر پایه الگوریتم ژنتیک ترکیبی استفاده می شود.