تهاتر به عنوان یکی از شیوه های سقوط تعهد در حقوق ایران و اصول قراردادهای تجاری بین المللی پذیرفته شده است. به طور کلی این شیوه هنگامی کاربرد می یابد که دو شخص در زمان واحد به یکدیگر مدیون شوند، در این حالت بر اثر وقوع تهاتر، دو دین متقابل تا میزان دین کمتر سرشکن می گردند. ماهیت قهری این شیوه پرداخت و فواید درخور توجه آن موجب شده است تا در تحقیق حاضر فرآیند شکل گیری این واقعه حقوقی مسقط تعهد در چارچوب روابط حقوقی درون مرزی و برون مرزی مورد بررسی قرار گیرد. در حقوق ایران شرایط ماهوی تهاتر و آثار آن با اقتباس از قانون فرانسه و تطبیق فقهی بیان شده است لیکن اصول قراردادهای تجاری بین المللی با بهره گیری از تاریخچه و قوانین نظام های حقوقی مختلف علاوه بر بیان موارد مذکور، شرایط شکلی و مراحل ثبوتی و اثباتی آنرا نیز مطرح نموده است. به همین جهت طرفین روابط تجاری بین المللی می توانند با توافق توام با اطمینان خاطر این مقررات را حاکم بر روابط خود سازند تا در صورت تحقق تقابل دیون واجد شرایط، دو پرداخت بین المللی ادغام و ساده شود.