در دهه ی1990، سرمایه ی اجتماعی ـ به معنای هنجارها و شبکه هایی که مردم را قادر به کنش جمعی می سازد ـ جایگاهی رفیع در بین تمام رشته های دانش اجتماعی یافت؛ و همچنین استفاده از مفهوم سرمایه ی اجتماعی با توجّه به روند جهانی شدن و تضعیف نقش دولت های ملی، به عنوان راه حلّی اجرا شدنی در سطح اجتماعات محلی برای مشکلات توسعه، مورد توجه سیاست گذاران و مسولان سیاست اجتماعی قرار گرفت. بر این اساس، توسعه از پایین به بالا که متکی بر مشارکت جمعی و بسیج کنشگران محلی در محدوده تعریف شده محلی برای حل مسائل محلی و ایجاد فرصت ها است جزء فرآیند توسعه ی اجتماع محلی محسوب می شود. موضوع این پژوهش در باب رابطه سرمایه ی اجتماعی و توسعه ی اجتماع محلی بیش از هر چیز وامدار کارهای رابرت پاتنام، و این نکته است که چرا برخی از سازمان ها، اجتماعات از دیگران بهتر عمل می کنند. بنابراین مسئله محوری این پژوهش، مبنا قرار دادن تفاوت سطوح توسعه ای میان هر یک از دو قسمت بیدگل و آران در مجموعه ی آران وبیدگل وکوشش برای تبیین این تفاوت بر مبنای تفاوت های موجود در میزان سرمایه ی اجتماعی ساکنان این دو قسمت بوده؛ و با روش پیمایشی و تکنیک نمونه گیری خوشه ای، پرسش نامه هایی در بین حدود 400 نفر از ساکنین شهر آران و بیدگل توزیع شده است. متغیر وابسته این تحقیق توسعه ی اجتماع محلی است که با چهار بعد، مشارکت عینی(نهادی)، مشارکت در اقدامات توسعه ای، انسجام اجتماعی، مشارکت در پروژه های توسعه ای مورد سنجش قرار گرفته است. و متغیر مستقل سرمایه ی اجتماعی می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که از دو فرضیه ی اصلی، فرضیه ی اصلی اول ما که عبارت بود از این که بین مولفه های سرمایه ی اجتماعی و توسعه ی اجتماع محلی رابطه ی معناداری وجود دارد، تأیید شد. ولی فرضیه ی اصلی دوم که عبارت بود از معنادار بودن تفاوت میان میانگین های سرمایه ی اجتماعی دو اجتماع محلی آران و اجتماع محلی بیدگل تأیید نشد و فرض صفر پذیرفته شد. بنابراین نتیجه گرفته شد که بین سرمایه ی اجتماعی آران و بیدگل تفاوت معنادار آماری وجود ندارد. و هر دو جامعه تقریباً یکسان هستند. و به نظر می رسد، ریشه ی تفاوت در سطوح و ابعاد توسعه ای بین این دو اجتماع را باید در عوامل دیگری جستجو کرد.