پارک ها و فضاهای سبز شهری عناصر جدایی ناپذیر شهرهای امروزی هستند زیرا از طرفی ریه های تنفسی شهر به حساب آمده و در تلطیف هوا نقش موثری دارند و از طرفی دیگر باعت افزایش جذابیت فضاهای سبز شهری شده و آن را تبدیل به مکانی برای تجدید قوای روحی کرده و بنیه گردشگری شهر را تقویت می بخشد. امرزوه پژوهشگران شهری به دلیل خصایص مذکور فضاهای شهر، این عامل را به عنوان یکی از معیارهای توسعه پایدار شهری تلقی نموده اند. در همین راستا در این تحقیق نیز سعی بر آن است که سهم فضاهای سبز شهری در شهر ارومیه در دستیابی این شهر به توسعه پایدار از طریق بررسی میزان پوشش شعاع عملکردی این پارک ها در مقیاس های مختلف شهری و میزان برخورداری و یا عدم برخورداری شهروندان از این فضاها تعیین گردد. جهت دستیابی به این هدف از سیستم اطلاعت جغرافیایی و اکستنشنnetwork analysis موجود در این برنامه استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که در اکثر سطوح شهر، پهنه خارج از شعاع عملکردی سهم بیشتری دارند به غیر از شعاع عملکردی پارک های منطقه ای که 51 درصد می باشد. کمترین پهنه عملکردی مربوط به پارک های همسایگی می باشد که این پهنه تنها 16 درصد از سطح کل شهر را در بر گرفته است. بر این اساس می توان گفت که شهر ارومیه از نظر معیار عملکردی پارک و فضای سبز شهری جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری نسبتا ضعیف بوده است.