چکیده: بافتها و مجموعه های تاریخی و فرهنگی کشور مملو از بناهای ارزشمند بسیاری می باشند که میراث باشکوه تاریخ این مرزو بوم هستند. هر یک به تنهایی می تواند گنجینه ای از دانش و فرهنگ معماری این سرزمین باشد. امروزه بی توجهی و مطرود شمردن این بناها نابودی این گنجینه ها را موجب شده است ، و این غفلت متأثر از مدرنیته شدن شهرها و تغییر سبک زندگی است. که خود را بی نیاز از گذشته می داند. در حالیکه شناخت گذشته می تواند تجاربی در پیشبرد آینده در اختیار ما قرار دهد و نقش معماری به عنوان یکی از حلقه های پیوند دهنده فرهنگ و تاریخ از گذشته به آینده برکسی پوشیده نیست. سرزمین خراسان با داشتن تاریخ پر فراز و نشیب خود مجموعه ای از بناهای مختلف است. رباط عشق نیز یکی از بیشمار بناهایی است که مورد بی توجهی قرار گرفته است و دارای قدمتی 700 ساله است. زمان ساخت آن به دوره تیموری باز می گردد. این بنا بر سر راه قدیمی جرجان- نیشابور قرار گرفته که از راههای پر اهمیت گذشته بوده است. در محوطه ای تاریخی قرار دارد که علاوه بر رباط عشق، رباطی دیگر نیز در این محوطه وجود داردکه تنها تهرنگ آن باقی مانده است و همچنین وجود تپه ای باستانی که نشاندهنده اهمیت این منطقه در زمان گذشته دارد. رساله پیش رو با این هدف شکل گرفته است که راهکار برای پایدارسازی و استحکام بخشی بنا از تخریب بیشتر ارائه دهد. این با شناخت و آشنایی گذشته و ماهیت بنا؛ در دو بخش کالبد و تاریخچه آن مقدور گشت لذا برای پیگیری پژوهش از روش توصیفی و تجزیه و تحلیل بهره گیری شده است می شود. برای شناخت کالبد بنا ویژگیهای جغرافیایی، اقلیمی و طبیعی منطقه شناسایی شد و برای عملکرد آن تاریخچه و هدف ساخت بنا بررسی شد. این شناخت کمک نمود تا پلان و نقشه بنا باز خوانی شده طرح و نقشه اولیه آن بدست آمد از اینرو طرح ارائه شد. در طرح مرمت نیز سعی شد که بنا از تخریب و آسیب بیشتر حفظ گردد. باشد که نتیجه حاصل از این رساله منبعی برای دانش دوستان و دانش پژوهان عرصه هنر و معماری باشد.