با توجه به نامگذاری قرن حاضر به عنوان قرن گاز و جایگاه ایران به عنوان دومین دارنده ذخایر گازی جهان ، همچنین لزوم بهره برداری همراه با کسب ارزش افزوده بالاتر از این منابع خدادادی ، به منظور افزایش توان صادراتی گاز کشور در راستای تحقق اهداف سند چشم انداز 20 ساله برای قرار گرفتن در مقام سومین تولید کننده گاز در جهان با سهم 10 درصد از تجارت جهانی گاز، تلاش نمودیم تا در پژوهشی هدفمند ، یکی از بهترین راههای صادراتی گاز تحت عنوان صادرات بصورت گاز طبیعی مایع شده (lng) را مورد بررسی قرار دهیم در این راستا سعی گردید تا علاوه بر بررسی قطب تاسیسات انرژی کشور (عسلویه) ، منطقه چابهار نیز با عنایت به امتیازات ویژه سرمایه گذاری ، مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. در این راستا ابتدا توابع تولید و مصرف و سپس صادرات که از مابه التفاوت تولید و مصرف بدست آمده با استفاده از روش arma مورد تخمین قرار گرفته و مقدار آن تا سال 1395 با استفاده از excel پیش بینی گردیده است که نتایج تحقیق حکایت از این دارد که روند صادرات طی سالهای گذشته روندی نوسانی داشته و در سالهای آتی با توجه به کاهش فاصله تولید و مصرف ، به سمت کاهش پیش میرود لذا باید از ظرفیت ها در جهت بیشترین بازدهی استفاده نمود . در این راستا امکان سنجی احداث کارخانه lng در دو منطقه عسلویه و چابهار تحت سه سناریوی فروش و با استفاده از نرم افزار comfar و روش ارزیابی طرح های اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته که نتایج حاکی از توجیه پذیری این طرح در منطقه عسلویه بوده اما در منطقه چابهار به لحاظ دوری از منابع گازی و الزام به پرداخت هزینه حمل و عدم تولید محصولات جانبی ، فاقد توجیه میباشد.