تحقیق در حوزه شهرهای دوستدار کودک، به ویژه در اروپا، از سال های 1980 به بعد مورد توجه قرار گرفت. به طور عمده درصدد ایجاد فرصتی برای کودکان در راستای شکل دادن و یا تغییر محیط پیرامونشان بوده است. مساله اساسی تحقیق حاضر بررسی مفهوم شهر دوستدار کودک وارتباط آن با احساس شادی ونشاط آنها می باشد. روش تحقیق در این پژوهش،پیمایشی بوده است.واحد تحلیل فرد( کودک) است.جامعه آماری، کودکان 9 الی 12 سال ساکن شهر مشهد هستند ونمونه ای با حجم 250 نفر با شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به تصادف و با دقت احتمالی مطلوب(d=0.05) وضریب اطمینان 0.95 درصد انتخاب گردیده است.ابزار سنجش متغیر مستقل تحقیق، محقق ساخته است و برای متغیر وابسته تحقیق از پرسشنامه استاندارد شده آکسفورد استفاده گردیده است.نتایج تحقیق نشان می دهد 50 درصد از کودکان از فضای شهر مشهد رضایت داشته و آنرا مورد پسند خود دانسته اند.نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان می دهد، که(0.36) از تغییرات موجود در احساس شادی کودکان،تابع متغیرهای مستقل است.این متغیرهای به ترتیب دارای بیشترین تاثیر گذاری را بر احساس شادی کودکان داشته اند که عبارتند از متغیرهای مشارکت اجتماعی کودکان 0.41 درصد ، احساس تعلق به شهرمشهد 0.24 درصد ، متغیر احساس امنیت 0.11 درصد وبرخورداری از خدمات وامکانات شهری 0.12 درصد بوده است. در این مدل مشارکت اجتماعی کودک،احساس تعلق به شهر مشهد ومتغیر احساس امنیت،برخورداری از امکانات وخدمات شهری، احساس شادی را تقویت می کند.