ضمانت نامه یک تعهد قراردادی است که تولید کننده یا فروشنده در ازای فروش یک محصول به یک خریدار، بر عهده می گیرد. به بیان دیگر، هدف از ضمانت نامه پدید آوردن گونه ای مسئولیت در بازه زمانی معین برای تولید کننده و فروشنده است. زمانی که یک قطعه خراب می شود، تولید کننده بنا به سیاستی تعمیری که پیشاپیش در نظر گرفته است اقدام به تعمیر یا جایگزینی قطعه معیوب می کند. نقش ضمانت نامه در دنیای صنعتی و تجاری به عنوان یک سرمایه گذاری سودآور، به سرعت در حال افزایش می باشد، این نقش چه از بعد ترغیب مشتری و چه از بعد چتر حمایتی خصوصا برای کالاهای پیچیده و گران از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. از دیدگاه تولید کننده و فروشنده ضمانت نامه، مهم ترین جنبه ضمانت نامه، هزینه هایی است که پس از تعهد ضمانت نامه به دنبال خواهد آمد. این هزینه، تعیین کننده خط مشی ها و تصمیماتی است که بر طبق آن ها تولید کننده، ضمانت نامه را به مشتری پیشنهاد می کند. در اتخاذ خط مشی سودآورتر و مفیدتر برای مشتری، تجزیه و تحلیل هزینه ها در قالب یک مدل کمی امکان پذیر می باشد. مدل سازی هزینه های ناشی از ادعای درخواست ضمانت نامه با قبول دسته ای از فرضیات عمدتاً در دو شاخه مدل های تک بعدی و دو بعدی توسط خط مشی های مختلف توسعه می یابد. تولیدکنندگان برای حداقل سازی هزینه های تولیدی-پشتیبانی و حداکثر کردن میزان رضایت مشتری از محصول ارائه شده با ضمانت نامه درصد یافتن یک استراتژی کارا هستند. تحقیق پیش رو، یک مدل دو بخشی تعمیر حداقلی-ناقص برای ضمانت نامه رایگان تجدید ناپذیر ارائه می دهد. این مدل، دو نوع عامل انسانی که در هزینه های نهایی تأثیر گذاشته و دو نوع خرابی که از لحاظ ماهیت متفاوت بوده را در نظر گرفته است. در بخش اول مدل پیشنهادی، یک استراتژی به منظور یافتن هزینه بهینه برای تعمیر خرابی های غیر دائمی تحت دو عامل انسانی ارائه می شود. در بخش دوم یک مدل ریاضی برای تعیین تعداد بهینه آزمایش و هزینه بهینه تعمیر خرابی غیر دائمی پیشنهاد شده و سه مدل هزینه یابی که ترکیب عوامل انسانی بوده ارائه می شود. نهایتا تلاش شده که بهترین استراتژی ترکیبی برای تعمیر قطعات معیوب تعیین شود.در پایان برای بررسی نتایج عددی، از توزیع وایبول استفاده شده وپارامتر های مختلف در نظر گرفته شده است و توسط شکل های مختلف توزیع وایبول به تحلیل نتایج عددی پرداخته می شود.