چکیده ارتباط در کلاس به عوامل زیادی از جمله معلمان، دانش آموزان، برنامه های درسی و از همه مهم تر، مواد آموزشی وابسته است. در تدریس ارتباطی زبان که تاکید زیادی بر توانش ارتباطی دارد، کتاب درسی به عنوان عامل موثر بر پویایی کلاس محسوب میگردد که درس ها را از طریق فراهم آوردن متن ارتباط کلاسی و هم چنین نوع تمرین زبانی که دانش آموزان در طول فعالیت های کلاسی به آن مشغول اند، کنترل می کند. این حقیقت که زبان اموزان ایرانی هم چون سایرینی که زبان انگلیسی را به عنوان زبان خارجه فرا می گیرند، نیازمند توسعه مهارت های زبانی در مدرسه و در سطح نقش های زبان هستند، حقیقتی مسلم است. تحقیق حاضر، بر آن است که میزان تمرکز بر ارتباط در کلاس های زبان دوران دبیرستان ایران را شناسایی کرده و هم چنین تاثیر اصلاحات در دروس کتاب درسی را که با هدف افزایش قدرت ارتباطی آن ها انجام میشود را بر میزان ارتباط کلاس در آن درس ها مورد سنجش قرار دهد. تحقیق حاضر بر اساس طرح آزمایشی تک موردی و با استفاده از طرح مشاهده ای colt به عنوان ابزار گرد آوری اطلاعات، انجام گرفت. دو کلاسی که در هر دو بخش این تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند، هر کدام متشکل از 25 دانش آموز دختر از یک دبیرستان دخترانه نمونه دولتی بودند. بررسی و تفسیر داده های گرد آوری شده نشان می دهد که در زمان استفاده از کتاب درسی فعلی آموزش و پرورش، میزان تمرکز بر ارتباط در کلاس های زبان دوران دبیرستان ایران، در وضعیت نسبتا پایینی قرار دارد. در مقایسه ، مشخص شد که استفاده از دروس اصلاح شده همان کتاب درسی تاثیر به سزایی بر میزان ارتباط در همان کلاس های قبلی داشت. نتایج کلی این تحقیق ، به این نظریه که کتاب درسی نقش به سزایی در برانگیختن ارتباط کلاسی در کشورهایی همچون ایران که زبان انگلیسی در آن ها زبان خارجه محسوب می شود ایفا میکند، قوت می بخشد.