هدف پژوهش حاضر مقایسه ی رضایت شغلی، تعهد سازمانی و استرس شغلی در بین محیط بانان و کارکنان اداری سازمان حفاظت محیط زیست ایران در سال 1390 بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی – مقایسه ای است و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تعهد سازمانی می یر و آلن که دارای ضریب اعتبار 0.85، 0.79 و 0.83 به ترتیب برای ابعاد عاطفی، هنجاری و مستمر بود استفاده شد، همچنین از پرسشنامه رضایت شغلی کندال و هیولین با ضریب پایایی 0.93 و پرسشنامه استرس شغلی اسیپو که با ضریب پایایی آلفای کرانباخ 0.89 بود ، استفاده گردید. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری طبقه ای بود و از جامعه 550 نفری محیط بانان در 4 استان گلستان، سمنان، فارس و سیستان و بلوچستان تعداد 224 نفر و از بین 750 نفر کارکنان اداری سازمان حفاظت محیط زیست استان ها 250 نفر انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمارتوصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و از روش های آمار استنباطی شامل آزمون t و همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد، میانگین کارکنان اداری در دو متغیر تعهد سازمانی و رضایت شغلی بالاتر از میانگین محیط بانان بود و فقط در متغیر استرس شغلی محیط بانان دارای میانگین بیشتری هستند. همچنین مشاهده شد که استرس شغلی در محیط بانان استان های سیستان و بلوچستان و گلستان بالاتر از سایر استان ها است. بین استرس شغلی و تعهد سازمانی، بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی و همچنین بین رضایت شغلی و استرس شغلی محیط بانان همبستگی معنی داری وجود ندارد. همچنین در رابطه با تعهد سازمانی محیط بانان، استان فارس بیشترین میانگین و کمترین میانگین را استان گلستان دارند. در مورد رضایت شغلی نیز بیشترین رضایت در بین محیط بانان استان سمنان و کمترین رضایت در بین محیط بانان استان گلستان می باشد. همچنین تفاوت های رضایت شغلی، تعهد سازمانی و استرس شغلی در بین محیط بانان از نظر مناطق جغرافیایی، گروه های تحصیلی، شغلی، اقتصادی، سنی و سوابق کاری با کارکنان اداری سازمان حفاظت محیط زیست ایران مقایسه شد که به طور معناداری متفاوت بود. کلمات کلیدی: رضایت شغلی، تعهد سازمانی، استرس شغلی، محیط بانان